Όλα μου τα χρόνια στην περιφέρεια δίδαξα
και στις εθνικές γιορτές ποτέ δεν έμεινα ανήμερα στο σπίτι μου....πάντα μαζί με την κοινότητα σε συνεορτασμό
και κάποιες φορές χρειάστηκε και να μιλήσω
Έχω στα χέρια μου μια τέτοια ομιλία (κιτρινισμένο το χαρτί τόσον καιρό μετά) και θα θελα να αφήσω εδώ το κλείσιμό της. Γράφτηκε χρόνια πριν,ίσως ένα βράδυ ανάμεσα σε ετοιμασίες για τη γιορτή του καλού μου, και δε διεκδικεί καμιά δάφνη έτσι όπως έχει έναν αφελή τρόπο
.................................................................................
Όλα είναι ρευστά και χαλαρά και οι θεσμοί και οι δεσμοί και τα ήθη μας και οι συνήθειες μας αμφιλεγόμενα και αμφιταλαντευόμενα όλα. Η άνοδος και η πτώση παίζονται σε μια μόνο σκηνή και κάπου πρέπει να κρατηθούμε, να μη χαθούμε, να δώσουμε νόημα στη ζωή μας.
Ας μη διαγράψουμε ας μη χάσουμε τις Μέρες μας.... Όχι για να τις φοράμε κυριακάτικο ρούχο, ούτε για παράδειγμα.
Κανείς δε θέλει κι ελάχιστα έχουν βοηθήσει οι εμπειρίες και τα παεαδείγματα των άλλων έστω και τα φωτεινά.
Μα έτσι. Κι ας η χεί παράξενα.
Έτσι για να παίρνουμε κουράγιο
και την ώρα που πάνε να μας ισοπεδώσουν
να λέμε το δικό μας το
ΟΧΙ
6 σχόλια:
Έχω ξαναπεράσει απ' τη σελίδα σου και μου αρέσει πολύ.
Για την ομιλία σου πράγματι, πολύ ωραίο κλείσιμο! Να μπορούσε να γίνεται αυτό που είπες συνεχώς, σε κάθε περίσταση!
Να'σαι καλά.
Και χρόνια πολλά.
@alla logia
Κάποτε πρέπει να φαινόμαστε αντάξιοι των γενναίων μας λόγων
Στο χέρι μας είναι όλα
Σ' ευχαριστώ για το πέρασμα και τα τόσο ευγενικά λόγια
Να σαι καλά
"...κάπου πρέπει να κρατηθούμε, να μη χαθούμε, να δώσουμε νόημα στη ζωή μας"
@nikitas
oλισθαίνει η μνήμη nikitas και οι μέρες
πως να σωθούν....
Την ώρα που μας ισοπεδώνουν να λέμε το δικό μας ΟΧΙ.
Όχι, δε μπαίνουμε στην κρεατομηχανή σας. Αντιστεκόμαστε. Γιατί θέλουμε να είμαστε άνθρωποι με αξιοπρέπεια, με αγάπη, άνθρωποι που κοιτούν τον ήλιο καταπρόσωπο.
φιλιά.
@Δήμητρα
Ακριβώς έτσι μικρή μου...
Ακριβώς έτσι
Δημοσίευση σχολίου