Δευτέρα 24 Αυγούστου 2015

ευχητικό

Μακάρι να μας έλειπαν τα λόγια
Μα είναι βλέπεις απαραίτητα
Σαν τα ανοιχτήρια.
Τα κανονικά ή τα ανορθόδοξα
Που ανοίγουν
Τις κονσέρβες ανοίγουν τα μπουκάλια
Και τα κουτιά με τα κοιμισμένα άγνωστα
Κι εγώ ξέρω πόσα τέτοια έχεις
Σε μια κρυψώνα μέσα
Βαθιά βαθιά να μη φαίνεται
Μα - εγώ –σε- ξέρω


Χωματένια μου αγάπη άφησε τα χέρια σου
Να λιμάρουν την κλειδωνιά μου
Αφού κλειδί δεν έχεις


Αφού κλειδί δεν έχεις

Τετάρτη 19 Αυγούστου 2015

Εμείς από Θρυμμάτισμα προσδοκίας
πληγωθήκαμε  κι από
κακό γρατζούνισμα
που μας έκανε
σύρμα παρατημένο  εκεί στη μέση
μέση από τον καιρό που στήναμε
τους σκελετούς για κτίσματα

Κι έτσι κακοφορμισμένοι πια
μετρούμε αδειασμένες μέρες

Τι να σου κάνουν τα παλαιικά γιατροσόφια
Τι να σου κάνουν οι γητειές
Τα σκονισμένα  τα βιβλία
Με τα ξόρκια

Αφού το ξέρουμε....
 τα  όνειρα γιατρεύουνε
μα αυτά κατα-ζητούνται

Παρασκευή 14 Αυγούστου 2015

Kάπως έτσι

Κάπως έτσι ξεγλιστρήσαμε από
το παρόν
Και νομίσαμε πως το
Ξεγελάσαμε
Στημένη μας την είχαν
-αυτό θα πούμε μετά-
Εμείς αθώοι κουβαληθήκαμε ως εκεί
Με τα παλιά τραγούδια στην
Πλάτη
Με τις ιαχές του θάρρους
Εμείς που
Δεν ξέραμε
Ούτε το φανταζόμασταν πως η ήττα είχε


Τέτοιο στρεβλό πρόσωπο
Γι’ αυτό και
ξεφωνίζοντας Οπισθοχωρήσαμε
και οι άλλοι νόμισαν τις φωνές νίκη

αυτήν την ήττα την πρώτη από τις πολλές
που μετρημό δε θα χουν πια

Κυριακή 2 Αυγούστου 2015

Μη

Τώρα που καταπίνουμε τη λύπη αμάσητη και χάσαμε τη δύναμη του πικρού γέλιου,
Μη φεύγεις και συ
Βαρέθηκες; Κιόλας; Ας είναι…. βαρετά γίνονται τα πολυακουσμένα
Ξέρεις
Κάποτε είχαμε και μεις μεταξωτά μα ξεσκίστηκαν
Στη χάση της ελπίδας και αχ
-μα μη φεύγεις σου λέω-
Δεν αλητεύει το φεγγάρι, αλητεύει το "θέλω" Αλλά πού;
Πού τόπος να στήσει αντίσκηνο για ξέμπαρκες επιθυμίες…
Κι αυτό γλιτωμός να ναι;
Τίποτα δεν ξέρω πια
Να κοίτα …εδώ κοίτα! Άδεια λαγήνα φυλώ και μάτι δεν κλείνω
-θα φύγεις;-