Πέμπτη 25 Ιουνίου 2015

.......................

Μια θάλασσα ζητώ κι ας είναι
ξένη
Ν’ απλώσω τη σελίδα από νερό
τη μνήμη τη δρομαία
να κλείσω το μελάνι που με τρώει
και έλεος δεν έχει

Τρίτη 23 Ιουνίου 2015

Εγκατάλειψη

Αφήκαμε τα σπίτια
Κρεμασμένα στο φρύδι
του βουνού
να φυλάνε περάσματα
και ίσκιους που αχνώνουν

Χαμένοι ως κι οι δρόμοι
Που πλαντούσαν και στένευαν
πόθους γεμάτοι

Έμεινεν ο καημός να τραγουδεί
για
Απελπισμένους
εναπομείναντες
Αγκαλιασμένους από ταμπέλα
Ανάγκης

«το παρόν πωλείται»

Κυριακή 14 Ιουνίου 2015

Εμμονικά

Φωτογραφίζω συχνά κι ας μην κατέχω την τέχνη
Ίσως γιατί  είναι ένας τρόπος να φροντίζω εμμονές
να συντηρώ απορίες και να μαθαίνω δρόμους

Αποτυπώνοντας πάντα με ευλαβική προσοχή
τα ίδια και τα ίδια

Την απεναντινή ακτή ας πούμε ή τα σύννεφα
το φεγγάρι καμιά φορά πρωί
όταν περνώντας απ' την απέναντι πολυκατοικία
κόβεται στα δυο 


και πολύ τα σύνορα
τα στημένα

Τρίτη 9 Ιουνίου 2015

Ηχηρότης

υπάρχουνε σιωπές που κλαίνε
που βρίζουν και ουρλιάζουν
ή λένε τα χίλια σ' αγαπώ
με το πιο βαθύ πάθος


ω ναι, υπάρχουνε...

μα αυτό είναι είναι σίγουρα γνωστό
όπως και το άλλο
 πως κόβουν
ίδια λεπίδα
τροχισμένη
τα βάθη σου
και τρώνε
την ψυχή
 σου

Δευτέρα 8 Ιουνίου 2015

O αγαπημένος τραβά ένα καρότσι μες στη νύχτα
Το γεμίζει στο δρόμο με τα πεταμένα στους κάδους απορριμμάτων

Συνεχώς βιάζεται
Θα περάσουν τα σκουπιδιάρικα –λέει-
Θα πάρουν δίχως έννοια τους θησαυρούς και ποιος να κυνηγά
του δίκαιου την αντοχή ;


Καμιά φορά με κουράζει η εμμονή του. Κυνηγάς χίμαιρες, του φωνάζω
Κυνηγάς την ανόθευτη μέρα και δεν υπάρχει!

Μου χαϊδεύει τα μαλλιά δίχως να μιλά
Νομίζω θα κλάψω

Μια τυραννία συντελείται μπροστά μου και είμαι μάρτυρας