Εκείνη τη μέρα
είχα εφημερία…
Μέσα στα καθήκοντά μου ήταν να ξεκλειδώσω τις αυλόπορτες το πρωί, να μπούνε τα παιδιά, να τις κλείσω στη συνέχεια
Μέσα στα καθήκοντά μου ήταν να ξεκλειδώσω τις αυλόπορτες το πρωί, να μπούνε τα παιδιά, να τις κλείσω στη συνέχεια
Μηχανικές,
επαναλαμβανόμενες κινήσεις, απ’ αυτές που γίνονται αυτοματοποιημένα. Με τον
καιρό το χέρι οδηγείται μόνο του… εσύ σκέφτεσαι άλλα… είσαι αλλού…
Πρωί έφτασα στη δουλειά και πήγα να κάνω την καθιερωμένη κίνηση. Να ξεκλειδώσω. Και καθώς γύρναγα το κλειδί, είδα τη θάλασσα
Για μια στιγμή, ίσως κλάσματα του δευτερολέπτου, νόμισα πως ήταν εκειδά στα πόδια μου. Ούτε δρόμος ανάμεσά μας ούτε σπίτια.
Πρωί έφτασα στη δουλειά και πήγα να κάνω την καθιερωμένη κίνηση. Να ξεκλειδώσω. Και καθώς γύρναγα το κλειδί, είδα τη θάλασσα
Για μια στιγμή, ίσως κλάσματα του δευτερολέπτου, νόμισα πως ήταν εκειδά στα πόδια μου. Ούτε δρόμος ανάμεσά μας ούτε σπίτια.
Να! ένα έτσι
να έκανα και θα την άγγιζα
Μου ήρθε λιγοθυμιά απ’ τη λαχτάρα κι απ’ τον πόνο
Τόσο κοντά και συνάμα τόσο απίστευτα απίστευτα μακριά….
Μου ήρθε λιγοθυμιά απ’ τη λαχτάρα κι απ’ τον πόνο
Τόσο κοντά και συνάμα τόσο απίστευτα απίστευτα μακριά….
Η ζωή μου όλη
έγινε θάλασσα
Μου έγινε αίσθηση αβάσταχτη. Έπρεπε να σωθώ
Πάτησα στις πέτρες των λέξεων να περάσω απέναντι να πάρω ανάσα
Μου έγινε αίσθηση αβάσταχτη. Έπρεπε να σωθώ
Πάτησα στις πέτρες των λέξεων να περάσω απέναντι να πάρω ανάσα
Χάνω τη θάλασσα
Τρία μέτρα
από τα πόδια μου
Κι όλο
φεύγει
Υφάλμυρο
έμεινε το νερό
και η θύμηση
ταξιδιού
Αγκυλώνει
Περίεργες
που ναι οι μέρες ……..
Οσονούπω η
παραβολή των παρθένων
Πάντα
Με
καθυστέρηση
Έτσι κι
αλλιώς
Τα τάλαντά
μου
Τα πέταξα
Κι ούτε μια
στάλα
απ’ το λάλον
ύδωρ
Μόνο ένα
αρμυρίκι
Να με περιγελά