Τώρα που το αναλογίζομαι......
Μάλλον ονειροπόλοι
Υπήρξαμε
Με τις μεγάλες ιδέες
Σε παράταξη
Μέναμε ώρες πολλές
Τα βράδια να μιλάμε
Ίσαμε οι λέξεις να αποκάμουν
Και να μας πούνε «σώνει»
Και μεις που
Άλλο απ’ αυτές δεν είχαμε
Πλαγιάζαμε ήσυχοι πως
Την επόμενη θα ταν πάλι
Εκεί
Πιστές
Ν’ αλλάξουμε τον κόσμο
Μας πήρε πολύν καιρό
Ως να εννοήσουμε
Την κούφια αυταπάτη
Οι λέξεις οι πολύτιμες
είχανε στεγνώσει
Κι όσο για την ακριβή
«δημοκρατία»......
Μια στρογγυλή σφραγίδα
Που άλλαζε χέρια
αποδείχτηκε