Η ηρεμία του σύμπαντος
εμπρός σου
Και η
θάλασσα
μια ακύμαντη όψη
Ένα σύννεφο παίζει
Μιας αχνής παρουσίας
Την ύπαρξη
Τα κρυφά Μαρτυριούνται
μόνο
Στων φύλλων το θρόισμα
το αθώο
Πυρώνει ο ήλιος
και η λήθη χρωματίζει
Τη στιγμή τη μακάρια
για τη χαρά της χθεσινής μέρας, της χθεσινοβράδινης παρέας
7 σχόλια:
Κι άξαφνα
βγαίνει απ' το κάπου
-απ' το πουθενά-
ένα μικρούλι σύγνεφο
-αντάρτης-
και άτσαλα ακουμπάει
στροβιλίζοντας
την ύπαρξη
που αχνοφέγγει.
Βοή ανέμου
-ένοχη-
το θρόισμα των φύλλων
θα σκεπάσει
σφυρίζοντας στις στέγες
των σπιτιών
στις χαραμάδες
των μυαλών
στις απουσίες.
Αντάμα με τον ήλιο
η βροχή
ο άνεμος
η καταιγίδα
εχάλασαν το όνειρο
και η στιγμή
μακάρια προσμένει
την επανάσταση της θύμησης
την ένταση
-την ανισόρροπη-
που τις φωνές των δειλινών
θα φέρει πίσω...
Φιλιά!!!!!!!!
@
melv@ki
Βρε!
τι σαι συ!
Να αναρτώ πιο συχνά αν είναι αν δίνουν το έναυσμα για τέτοιους στίχους!
ΣΥΜΦΩΝΩ!
ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ ΠΙΟ ΣΥΧΝΑ!
ΩΧ! ΣΥΓΝΩΜΗ! ΤΟ ΞΕΧΑΣΑ!
ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΑ ΔΙΑΛΕΞΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ ΕΜΠΡΙΜΕ ΣΟΥ!
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ!
@παντοτινός ταξιδευτής
Σας ευχαριστώ
και για το πέρασμα
και για τα καλά λόγια
Με τρόπο απλό όπως αρμόζει στους ανεπιτήδευτους.
ΥΓ
Πού το έγραψες;
@ clouds in the mirror
Σ' ευχαριστώ..
Υ.Γ.Πού το γραψα αλήθεια; Νομίζω στη σχολική εκδρομή του Ιουνίου
Δημοσίευση σχολίου