Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

Καλοκαιρινό

Η ηρεμία του σύμπαντος
εμπρός σου
Και η
θάλασσα
μια ακύμαντη όψη

Ένα σύννεφο παίζει
Μιας αχνής παρουσίας
Την ύπαρξη

Τα κρυφά Μαρτυριούνται
μόνο
Στων φύλλων το θρόισμα
το αθώο

Πυρώνει ο ήλιος
και η λήθη χρωματίζει
Τη στιγμή τη μακάρια


για τη χαρά της χθεσινής μέρας, της χθεσινοβράδινης παρέας

7 σχόλια:

δήμητρα♥♥♥q είπε...

Κι άξαφνα
βγαίνει απ' το κάπου
-απ' το πουθενά-
ένα μικρούλι σύγνεφο
-αντάρτης-
και άτσαλα ακουμπάει
στροβιλίζοντας
την ύπαρξη
που αχνοφέγγει.

Βοή ανέμου
-ένοχη-
το θρόισμα των φύλλων
θα σκεπάσει
σφυρίζοντας στις στέγες
των σπιτιών
στις χαραμάδες
των μυαλών
στις απουσίες.

Αντάμα με τον ήλιο
η βροχή
ο άνεμος
η καταιγίδα
εχάλασαν το όνειρο
και η στιγμή
μακάρια προσμένει
την επανάσταση της θύμησης
την ένταση
-την ανισόρροπη-
που τις φωνές των δειλινών
θα φέρει πίσω...

Φιλιά!!!!!!!!

meril είπε...

@
melv@ki

Βρε!
τι σαι συ!
Να αναρτώ πιο συχνά αν είναι αν δίνουν το έναυσμα για τέτοιους στίχους!

Χαρ. Αλβερτος είπε...

ΣΥΜΦΩΝΩ!

ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ ΠΙΟ ΣΥΧΝΑ!

Χαρ. Αλβερτος είπε...

ΩΧ! ΣΥΓΝΩΜΗ! ΤΟ ΞΕΧΑΣΑ!

ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΑ ΔΙΑΛΕΞΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ ΕΜΠΡΙΜΕ ΣΟΥ!

ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ!

meril είπε...

@παντοτινός ταξιδευτής

Σας ευχαριστώ
και για το πέρασμα
και για τα καλά λόγια

cloudsinthemirror είπε...

Με τρόπο απλό όπως αρμόζει στους ανεπιτήδευτους.

ΥΓ
Πού το έγραψες;

meril είπε...

@ clouds in the mirror

Σ' ευχαριστώ..

Υ.Γ.Πού το γραψα αλήθεια; Νομίζω στη σχολική εκδρομή του Ιουνίου