Τρίτη 17 Αυγούστου 2010

Κορίτσια.........

Τα βράδια πηγαίναμε να κοιμηθούμε στα πάνω δωμάτια. Σαν τελευταία κίνηση απόλυτα απαραίτητη κίνηση να κλείσει η μέρα, να τελειώσουν οι αναγκαίες ζωτικές, βάζαμε πριν το δίσκο στο πικάπ. Ένα παλιό ταξιδιάρικο δίσκο χωρίς λόγια. Μόνο μουσική.
Απαραίτητη για να να ξεδιπλωθούν τα όνειρα, ν’ ανοίξουνε πανιά,
μέσα στα πνευστά και στα έγχορδα, στα πλήκτρα του πιάνου

Πού ονειρεύεσαι να πας; Έχεις χαθεί, το ξέρεις; Δεν έχει δρόμο εδώ. Μην ξεγιελιέσαι απ’ τον ορισμό που δίδουνε οι λέξεις….

Ο δίσκος τελείωνε γρήγορα. Τριάντα τριών στροφών και πέρναγε αστραπή. Πού να προλάβουν να στηθούν και να ντυθούν πύργοι και κάστρα. Δρόμοι και μονοπάτια αχάραχτα…. Κατέβαινα ξανά και ξανά να τον βάλω απ’ την αρχή γιατί τα κοριτσίστικα όνειρα μόλις ξεκινούσαν το ταξίδι κι έπρεπε να κρατήσει

Φορώ ένα φουστάνι κόκκινο. Κόκκινο και γαλάζιο. Πες μου αν είμαι όμορφη….

Τα κορίτσια … τα τρία κορίτσια γυναίκες με τα συμβολικά τους αρχαιότροπα ονόματα, τα δηλωτικά, διψασμένα, με τη σκόνη από τους παλιούς τοίχους να φράζει πόρους της ανάσας
Τα βαμβακερινά τους νυχτικά, πανιά αέρινα τα κράταγαν χαμηλά
Πώς και πού να τα ταξιδέψουν;

Η μέρα του μεγάλου πάθους κι αν ήρθε δεν την κατάλαβα. Πορνευόμουν την άγνοια και τη χαρά που τη βάφτιζα λύπη

Μιλούσαν στην αρχή. Ώρα πολλή. Για διάφορα μικρά. Ή για σπουδαία. Και γω φοβόμουν μη με δουν και σταματήσουν. Σχεδόν αθέατη, σχεδόν ανύπαρκτη κλεισμένη στη σιωπή έμενα, για να μπαίνω μες στον κόσμο το θηλυκό που ήταν η μοίρα μου….

Τρυπώνει στην ανάσα μου η αλήθεια που φοβάμαι. Τρέχω να της ξεφύγω. Τρέχω κι η νιότη μου με κυνηγά με χρώμα κόκκινο βαμμένη

Ύστερα έπαυαν
Έμεναν στη σιωπή. Να πουν τις άλλες κουβέντες. Τις άηχες. Και δεν άκουγα παρά τη ρυθμική τους ανάσα να παίζει κρυφτό με την επιθυμία.
Τότε ακόμα είχε όνομα γήινο.

Να χόρευα στη μεγάλη πλατεία και να ταν ο χορός της φωτιάς….. τρία μερόνυχτα θα χόρευα με τα πόδια μου γυμνά


Ο ύπνος τις έπαιρνε αργά. Την ώρα που τ’ αεράκι σπλαχνιζόταν και τρύπωνε ανάμεσα απ’ τις γρίλιες –είχαμε παραθύρια με ξύλινα παντζούρια τότε- και δρόσιζε τα κουρασμένα μέλη τόσο που είχαν καταβληθεί να μάχονται. Κι αφηνόμουν και γω στο Μορφέα κι ούτε τις άκουγα πια πότε ξυπνούσαν. Πότε έβαζαν το άλλο τους το πρόσωπο, πότε έφευγαν….

Σου το χω πει να μην κοιτάς εδώ… λείπω και δεν το ξέρεις. Τη νύχτα να με θυμηθείς. Ακόμα πλέκω. Όνειρα μ’ άφησες παραγγελιά κι ακόμα πλέκω….

8 σχόλια:

Ντρουσίλα είπε...

Κορίτσια ή Όνειρα;
Ή, εκεί όπου οι λέξεις και οι έννοιες, οι αισθήσεις και τ' αερικά αρχίζουν το δικό τους χορό και υφαίνουν πανιά για το ταξίδι στο χρόνο της νιότης ή, για το ταξίδι της νιότης στο χρόνο...;

Οι ανάσες της νύχτας... πόσες φορές δεν έχουν φανερώσει μυστικά και φόβους, πόσες φορές δεν έχουν γίνει φωνή γι' αλήθειες και σιωπές...;

Καλησπέρα, Meril! Άλλο ένα "ευχαριστώ" γι' ακόμα ένα ονειρεμένο ταξίδι!...

Να 'σαι καλά!

meril είπε...

@Ντρουσιλα

Χμμ...
μπορεί και όνειρα ...
μ' ενδιαφέρει ξέρεις η ματιά του αναγνώστη πάρα πολύ
η δική του αποκωδικοποίηση
το δικό του ταξίδι το ιδιαίτερο και ξεχωριστό μέσα από το κείμενο

Σ' ευχαριστώ λοιπόν που μου χάρισες το δικό σου

Ντρουσίλα είπε...

Για να είμαι ειλικρινής, το διάβασα αρκετές φορές, διχάστηκα στην αποκωδικοποίηση, κάτι μού ταίριαζε από τη μια -ξεταίριαζε από την άλλη...

Το πραγματικό μπλέκει όμορφα με τ'ονειρικό, το θηλυκό μπορεί πάντα να είναι μια ύπαρξη μυστηριώδης, άλλοτε σχεδόν εξωπραγματική, άλλοτε απτή...

Έτσι, ουσιαστικά άφησα να "παίξει" η ερμηνεία του γραπτού...

meril είπε...

@Ντρουσίλα

Έτσι ακριβώς
δυο μέρη σχεδόν παράλληλοι
το απτό και το ονειρικό
Ποιο είναι ποιο
είναι μια άλλη ιστορία

καλημέρα

Θερσίτης είπε...

Καλημέρα, μέριλ. Μην αποκαλύπτεις, σε παρακαλώ, τους κώδικές σου. Εγώ πάντα απολαμβάνω την τέλεια δουλεμένη γλώσσα των γραπτών σου.

meril είπε...

@Θερσιτης

Να σαι καλά
και
μου χεις λείψει
όλοι σας

(τι κρίμα που τελικά δεν έστερξε ο καιρός για να βρεθούμε....)

φιλιά στην Κατερίνα σου

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Τι όμορφο , γλυκό μπλοκόσπιτο...βραδινή επίσκεψη..μη ξυπνάς...δεν θέλω να σε ενοχλήσω..ένα γλυκό φιλί για καληνύχτα και μια υπόσχεση γραμμένη στο προσκεφάλι σου ότι η ...Αχτίδα θα ξανάρθει( μη το δεις καλέ για απειλή...)ονειρέψου ότι σε ευχαριστεί καλή μου ..είναι κάτι που κάνω συχνά...δημιουργώ μόνη μου τα όνειρα μου πριν γύρω στην αγκαλιά του ύπνου ...

meril είπε...

@αχτιδα

Καλώς τηνε!
τρυφερά κι αέρινα τα βήματά σου....
θα περιμένω να ξανάρθεις
να το ξέρεις!