Ο θάνατος
-κι ας λένε-
δεν είναι ο πόνος
Σ' ακουμπά και σε παίρνει
Είναι μόνο
που δεν το ξέρεις
Ο θάνατος
Δε σ' εχθρεύεται
Είναι ο φίλος σου
Δε σ' αρέσει που
έρχεται απρόσκλητος
Ίσως
Μια μέρα γεμάτη φως
Μια μέρα που σκέφτεσαι στίχους
ή το τέλειωμα
από αφημένες ιστορίες
Τρομάζεις
Λες
Δώσε μου χρόνο
Ελέησέ με
την τελείωση του ποιήματος
Ελέησέ με
το άγγιγμα
της ολοκλήρωσης
Δεν ακούει
Χαμογελά μόνο
Γλυκά
Και κάνει πάντα
ό,τι συνηθίζει
Σ' ακουμπά και σε παίρνει
12 σχόλια:
Ναι, δεν ακούει...
τον έπλασε ο Θεός κουφό και μόνο να κάνει αυτό που πρέπει γνωρίζει. Τίποτε άλλο. Δεν ακούει τα παρακάλια και δε λυπάται...
Μα και γιατί να λυπηθεί άλλωστε...
Όταν οι στωικοί μελαγχολούν.....
Καμιά φορά, ξεστρατίζει. Όχι από οίκτο, όχι γιατί ξεχνάει... αλλά για να πληρωθούν τα χρέη.
Καινούρια και παλιά.
Καλή εβδομάδα, Meril...
Να είσαι καλά!
@Φυσικένια
"να κάνει αυτό που πρέπει"
ένα "πρέπει" που μετριέται αλλιώς στα μέτρα τα ανθρώπινα
κι ο θάνατος μόνο άνθρωπος που δεν είναι
Πώς να υιοθετεί λοιπόν δικές μας συμπεριφορές;
@ηλιογράφος
...μελαγχολία μπροστά στην αδιαφορία (του) ή τη δική μας αδυναμία
να φέρομε στα δικά μας μέτρα
ένα συμβάν έξω από τις δυνατότητες μας;
@Ντρουσιλα
Ξεατρατίζει λες;
Κι αν φαίνεται μόνο έτσι;
αν είναι μόνο η ανάγκη η δική μας να το πιστέψουμε;
αναρωτιέμαι....
κι εσύ να σαι καλά
Δεν ξέρω Meril, αν, όταν ξεστρατίζει είναι για καλό... Δεν ξέρω αν αυτό το ξεστράτισμα φέρνει την ελπίδα, ή τη στραγγίζει εντελώς...
Δεν ξέρω αν όσοι "(ξε)μένουν" λίγο (ή περισσότερο) παραπάνω, το θέλουν... ή, αν φορές πολλές, αποζητούν "λύτρωση"... κι αυτή δεν έρχεται...
Γι' αυτό αναφέρθηκα στα "χρέη"...
@Ντρουσίλα
Για όλα αυτά μόνο να υποθέτει κανείς μπορεί
Νομίζω πως για τον κάθε ένα μετρά αλλιώς και το "λίγο ακόμα" και το σύντομο
Και για να ξεφύγουμε λίγο απ' την οσμή του θανάτου
σημασία έχει
το λίγο ή το πολύ μας να είναι ουσίας
Το φευγιό μας νομοτελειακό έτσι κι αλλιώς
Το τελευταίο σου σχόλιο, Meril... και κάτι από Ιθάκη, ας είναι αυτό το "όσο" μας...
@Ντρουσίλα
Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζί σου
Ας είναι......
Το φευγιό μας νομοτελειακό έτσι και αλλιώς.Θα πω κάτι που το έχω ακούσει κυρίως από γυναίκες.Από όλες το ίδιο στο βαθμό που η κουβέντα γύρω από τον θάνατο.Να μην κουράσω, να μην κουραστώ, να μην εξευτελιστώ. "Μια κι΄έξω".Αυτό που περιγράφεις αυτό το "μια κι΄έξω" μου έφερε στο νου.
"Ίσως Μια μέρα γεμάτη φως. Μια μέρα που σκέφτεσαι στίχους ή το τελείωμα από αφημένες ιστορίες"
Θα μου πεις....ναι συμφωνώ αλλά. "Μια κι' έξω" και επειδή όπως λες δεν σκέφτεται με τα δικά μας μυαλά.
"Ο Θάνατος μόνο άνθρωπος που δεν είναι πως να υιοθετεί δικές μας συμπεριφορές;"
Και ευτυχώς δηλαδή, βάλε με το νου σου τι ίντριγκες θα έστηνε και τι μίζες θα έπαιρνε.Αλλά για να πούμε την αλήθεια τα ξεστρατίσματά του τα κάνει και τα κάνει άγαρμπα, γιατί το θέμα δεν είναι το ποιους ξεχνάει αλλά ποιους αγγίζει.
Καλέ άντε από κει τι κουβέντα ανοίξαμε τώρα.
@Black Bedlam
Κουβέντα κι αυτή ε;
Μπορεί να χεις δίκιο
Τι μ' έπιασε μες στο καλοκαίρι;
Καλύτερα να πάω για καινούρια(απ' τα παλιά πάντα)ανάρτηση
Σ' ευχαριστώ
Δημοσίευση σχολίου