Ήσυχο το βράδυ περιμένει
Όπως πέφτουν οι ήχοι
καταλαγιάζει το φανερό
κατάστιχα
μετριούνται απολογιστικά
φορές τρεις και τέσσερις
ώσπου να λυθεί και να σκορπίσει
ο νους
και να χαθεί σ' όσα ποτέ δεν
γύρισαν
είμαι η τρέλα σου εγώ
που τ' άσπρα φορώ
ακροπαντώντας γελώ
και φεύγω
(αγκαλιά με το μεγάλο σου
Φόβο)
Σε αφήνω
να ντυθείς
τον ύπνο θάνατο
τι ρωτάς πού ξημερώνει
4 σχόλια:
είμαι η τρέλα σου εγώ
που τ' άσπρα φορώ
ακροπαντώντας γελώ
και φεύγω
Kαλησπέρα γλυκιά μέριλ...
@Φυσικένια
Με τον καλό το λόγο....
Καλό σου βράδυ κυρά μου....
"είμαι η τρέλα σου εγώ
που τ' άσπρα φορώ
ακροπαντώντας γελώ
και φεύγω"
όταν οι λέξεις χαμογελούν αβίαστα στον "χειριστή" τους:)
@areti
Του χαμογελούν λες;
Μάλλον του βγάζουν τη γλώσσα
(ερήμην του σεργιανάνε κάποτε)
Σ' ευχαριστώ
Δημοσίευση σχολίου