το θέρος μου χειμαζόμενο
η καρδιά μου μια λίμνη φωλιά
για την αξεδιάλυτη λύπη
θα σου στείλω μήνυμα
θα ναι νυχτωμένο το άδικο
θα φωνάξω πορτοκάλι
και πάλι θα βγεις
νερό με πνίγει
νερό με λυτρώνει
-ακόμα ταξιδεύω στα μάτια σου;-
φωτογράφος: Παναγιώτης Παπαθεοδωρόπουλος
η καρδιά μου μια λίμνη φωλιά
για την αξεδιάλυτη λύπη
θα σου στείλω μήνυμα
θα ναι νυχτωμένο το άδικο
θα φωνάξω πορτοκάλι
και πάλι θα βγεις
νερό με πνίγει
νερό με λυτρώνει
-ακόμα ταξιδεύω στα μάτια σου;-
φωτογράφος: Παναγιώτης Παπαθεοδωρόπουλος
5 σχόλια:
Καλημέρα Μέριλ μου
Κρύβουμε πολύ νερό
γι αυτό και εισχωρούμε
παντού....
φιλί
ερωδιούλα, καλησπέρα!
ωραίο το ποιηματάκι
αλλά what about facebook???
τώρα που σε άκουσα κι εγώ και μπήκα!
Αιμ
@ποιώ-ελένη
όπως τα λες Ελένη μου...
τη θερμή μου καλημέρα!
@Αιμίλιος
αχ Αιμίλιε το φμπ είναι παζάρι...
πάμε κι ερχόμαστε!
(όπου να ναι θα ξαναφανώ!)
καλημέρα!
Δημοσίευση σχολίου