λέω εσύ
μα εμένα βλέπω
να στέκομαι στην πόρτα
που μου ανοίγεις
ονειρεύομαι το εσύ
ωστόσο εμένα βρίσκω
στο σκοτεινό πέρασμα
ανιχνευτή
γράφω εσύ
και οι λέξεις
-που κανονικά αποφεύγω την επαφή
μαζί τους-
ως την αγωνία, εμένα περιγράφουν
λέω πάντα εσύ
-είναι ξέρεις το πιο εύκολο-
μα εννοώ πάντα εγώ
μέσα σ' αυτή τη συνάφεια
τόσον καιρό εγώ
τόσον ατέλειωτο καιρό
θα με δω δίχως
το πρόσχημά σου;
(αναρωτιέμαι....)
μα εμένα βλέπω
να στέκομαι στην πόρτα
που μου ανοίγεις
ονειρεύομαι το εσύ
ωστόσο εμένα βρίσκω
στο σκοτεινό πέρασμα
ανιχνευτή
γράφω εσύ
και οι λέξεις
-που κανονικά αποφεύγω την επαφή
μαζί τους-
ως την αγωνία, εμένα περιγράφουν
λέω πάντα εσύ
-είναι ξέρεις το πιο εύκολο-
μα εννοώ πάντα εγώ
μέσα σ' αυτή τη συνάφεια
τόσον καιρό εγώ
τόσον ατέλειωτο καιρό
θα με δω δίχως
το πρόσχημά σου;
(αναρωτιέμαι....)
4 σχόλια:
πότε αλήθεια έρχεται για τον καθένα μας εκεινη η στιγμή της απογύμνωσης από τα προσχήματα;
την καλησπέρα μου
όταν λέω εσύ
και εννοώ εγώ,
τότε μόνο το τίποτα,
έχω για συντροφιά.
@logia
έρχεται Νέλλη μου;
κι αν έρχεται την αντιλαμβανόμαστε;
καλό σου απόγευμα
@ηλιογράφος
ηλιογράφε μου ..
απλώς κρυβόμαστε
αν αυτό σημαίνει αγκαλιά με το τίποτα....
καλησπέρα
Δημοσίευση σχολίου