αυτό μόνο

(αυτό έμεινε)

η μαλάτσα
που οξειδώνει τις απλωμένες
μέρες με
τα θραύσματα απολυμένων ονείρων
να γεμίζει  σκουριά τους αρμούς
στα κινούμενα ντύματα

να θυμόμουν
ένα σπάσιμο γονάτου
ένα λύγισμα καρπού
μια στιγμή αθανασίας
αλώβητη
μόνο μαλάτσα να κολλάει
στο δέρμα –μόνη-
και να κλείνει τα στόματα

(μα ποιος ακούει  το θέρος;)

ραγίζει η ζωή
και η πύλη που σφραγίζεται
είναι της δίψας

*μαλάτσα: υγρασία με ζέστη