Λοιπόν;

Καλύπτεις τα φώτα της μοναξιάς

Αποφασιστικά

Λες είμαι με αγαπημένους

Λες ζω χαρούμενη ζωή

Τότε γιατί

Εκείνο το κομμάτι σου

Αιμορραγεί νοσταλγία

Για ότι αχνά θυμάται

Για ότι φοβάται

Για ότι δεν ξέρει

(πως θα ταν)

Το θέρος προ των πυλών

Οι αρμοί σου λύνονται

Ακουμπάς ένα χάδι

Σ’ ό,τι δεν έζησες

Έτσι κι αλλιώς μόνος θα περάσεις

Κι απόψε το δρόμο

Αντίπερα κανείς

Ως κι

Η ανάμνηση σ’ αρνιέται