Έρχεται μια μέρα
πρωί ή βράδυ αδιάφορο
Στην παλάμη σου
ένα φύλλο τρεμάμενο έρχεται
σου λέει σώσε με
Ένα βήμα πριν πεθάνει είναι
μα εσύ δεν έχεις την ικανότητα
Να το αντιληφθείς
Κάποιος
Σου πήρε την εξουσία να αναγνωρίζεις
Τη συγκίνηση
Κι έχουν περάσει κιόλας πολλοί αιώνες απ’ όταν
Ανάσταινες τα δέντρα
Κοιτάζεις την ατζέντα σου
Τα ραντεβού
περισσότερα από τις ώρες σου
Νοικιάζουν ερήμην σου το δανικό σου χρόνο
Αλλού
Δεν κλαις
Το δάκρυ δεν είναι το τελευταίο που έφυγε
Μόνο να μουρμουράς αντέχεις
(ένα ένα στεγνώνω τα
θέλω μου
ένα ένα ξεχνώ της ψυχής τα παράθυρα)
ένα ένα ξεχνώ της ψυχής τα παράθυρα)
κι είναι ο θρήνος σου
2 σχόλια:
"ένα ένα στεγνώνω τα θέλω μου
ένα ένα ξεχνώ της ψυχής τα παράθυρα!!!"
Απίθανο Μέριλ μου
χωρίς καμία υπερβολή
φιλιά πολλά καλή μου
@ποιω-ελένη
σίγουρα με υπερβολή αλλά το αποδίδω στη γενναιοδωρία της ψυχής σου
ευχαριστώ πολύ!
Δημοσίευση σχολίου