Κυριακή 8 Απριλίου 2012

Μεγαλοβδομαδιάτικα



Σέρνουν μελαγχολία οι μέρες μ’ ανεπαίσθητο άρωμα βιολέτας και πασχαλιάς

Ασβεστωμένες αυλές, περίβολoι μοναστηριακοί και καλόγριες ν’ αναμένουν το Νυμφίο ….. Όλη τη χρονιά για τούτες τις ώρες της θλίψης και της γλυκιάς αναμονής που θα πλύνουν τα άγια κουρασμένα πόδια, θα σκουπίσουν τις στάλες του θείου ιδρώτα, θα μοιρολογήσουν τον αγαπημένο νεκρό

Οι μέρες της μνήμης μου έχουν κάτι από την αχλή της εποχής με φύσημα νοτιά.
Αμπελόφυλλα και μαντηλίδες. Κουλούρια, τσουρεκάκια και καλιτσούνια. Αυγά κόκκινα
Και βραδιές στην εκκλησία

Η μάνα μου ήτανε πιστή. Όλα τα ήξερε. Ποιος γιόρταζε πότε. Νηστείες, προσευχές, εσπερινοί, αγρυπνίες. Τίποτε δεν της έφευγε.
Κι όταν ερχόταν η μεγάλη Σαρακοστή πριν το  Πάσχα, ε, τότε πια  δεν εξέλιπε από την εκκλησία

Ο πατέρας μου, στον αντίποδα. Ποτέ δεν τα υπολόγισε αυτά αν και μαρτυρούνε πως ένα φεγγάρι έκανε και επίτροπος στο χωριό μα πιο πολύ φαντάζομαι για λόγους συμμετοχής στα κοινά παρά από πίστη.
Και κάποτε μια εποχή χιονιού καθώς ορεινή είναι η ρίζα μου πήγαινε μαζί με τον παπά (σε φτώχειας πολλής περίοδο) και μιαν αίγα φάνηκε στη μέση του λευκού τοπίου κι αυτή η εικόνα που ποτέ δεν την έζησα μου φέρνει συνειρμικά μιαν ανάλογη σκηνή από το Θίασο του Αγγελόπουλου (αυτήν με την κότα στο χιόνι ) λέει λοιπόν ο παπάς «Γιώργη τυχεροί είμαστε ….Να σφάξωμε την αίγα»
«Μα δεν είναι αμαρτία παπά μου;»
«Βρεσιμιά είναι Γιώργη. Αμαρτία δε λογάται».
Και εσφάχθη η αίγα μα αυτή είπαμε είναι παλιά ιστορία όπως και οι περισσότερες μου…..

«Ιδού ο Νυμφίος έρχεται….»
Ερχότανε η Μεγάλη Βδομάδα και κάθε βράδυ μ’ έπαιρνε στις ακολουθίες η μάνα μου…… Εκείνη να μένει ορθή κι εμένα να με καθίζει στα πόδια της πάνω στα παπούτσια της. Μέχρι που μεγάλωσα καμπόσο κι έβγαινα έξω να βρω  τις φιλενάδες μου.

Κι ανάμεσα στην προσευχή και στη νηστεία, δουλειές, γλυκά και τ’ αυγά τα κόκκινα. Πάντα τη Μ. Πέμπτη τα βάφαμε. Με σχέδια από φύλλα κι άνθια τα στολίζαμε, με προσοχή πολλή μη σπάσουν κι ύστερα το γυάλισμα, η δική μου δουλειά, να κοκκινίζουν τα χέρια κι εγώ από χαρά….
Και ντολμάδες από τα πρώτα φύλλα των αμπελιών. Το φαγητό της ημέρας

Μ. Παρασκευή πρωί.  Η μάνα μου στέκει ακουμπισμένη στα κάγκελα της μικρής μας βεράντας. Δεν ξέρω γιατί μα κοιτάζει προς τα πέρα. Είναι λίγο πριν να φύγει για την εκκλησία για την ακολουθία της αποκαθήλωσης. Θυμάμαι αυτή τη μέρα με την ίδια εικόνα. Μια θαμπάδα κι η μάνα μου ακουμπισμένη με το βλέμμα να χάνεται  
.
Το βράδυ η περιφορά κατά τα ειωθότα. Ο σταυρός έμπαινε σε πλειοδοσία και στα πίσω χρόνια κρεμόταν από πάνω του πετσέτες και άλλα υφαντά και κάθε λογής αφιερώματα και μόνο τα τελευταία χρόνια αντικαταστάθηκαν από λουλούδια.                 Στα καφενεία κρεμούν το βαλέ.
Περιφέρεται στα στενά με τις λακκούβες με το πλήρωμα να ψάλλει «η ζωή εν τάφω….»

Με γοήτευε πάντα αυτή η σχεδόν ειδωλολατρική όψη της θρησκείας και συνέχισα και στα κατοπινά χρόνια να μετέχω θεατής του δράματος
Όχι, για πολύ ακόμη
Ένα βράδυ, Μ. Παρασκευή θα ταν, η τηλεόραση είχε αρχίσει να μπαίνει στη ζωή μας, γυρνούσαμε σπίτι από την εκκλησία όταν
ακούστηκε ένας πιτσιρικάς να φωνάζει σε κάποιον συνομήλικό του
«Έλα μπρε! Στην τηλεόραση παίζει τα πάθη του Χριστού….»
Και ο άλλος
«Δε σε φτάνουν μωρέ τα δικά σου πάθη μονό θες να δεις κι αλλουνού;»

Πια  αλλού τα δράματα


Υ.Γ.Καλή Ανά(σ)ταση!


6 σχόλια:

Χαρ. Αλβερτος είπε...

Τι ομορφες αναμνησεις!
Και με ποση ζωντανια δοσμενες!

Καλη Ανα(σ)ταση!
... για ολους

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

όμορφες αναμνήσεις που εγώ ποτέ δεν έζησα και τα παιδιά μου εξίσου ποτέ δεν θα τα ζήσουν. παιδιά της πρωτεύουσας, της βιασύνης, της άρνησης...
και δεν μιλώ για θρησκεία. μιλώ για εικόνες, για μυρουδιές, για έθιμα...
να είσαι καλά χαρά μου!

Ozlemaki είπε...

san meltemi itane ayto to post...kali anoiksi.

meril είπε...

@Xαρ. Αλβέρτος

Χρόνια Πολλά!

Οι αναμνήσεις είναι συχνά η περιουσία μας
δεν είναι εύκολο να την επιδεικνύεις
εγώ μάλλον είμαι τυχερή
και ευχαριστώ γι' αυτό

meril είπε...

@ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ

Συμφωνώ πως τα παιδιά των μεγαλουπόλεων μεγαλώνουν χωρίς πολλή επαφή και σχέση μ' όλα αυτά τα δικά μου
αλλά πάλι λέω πως θα χουν τη δική τους εθιμική κουλτούρα

να σαι καλά
Χρόνια πολλά!

meril είπε...

@Ozlemaki
Καλή άνοιξη και σε σένα κορίτσι απ' την άλλη μεριά του Αιγαίου...

Ευχαριστώ και
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!