Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011

Επιστρέφεις...


Επιστρέφεις ντυμένος

κι επιστρέφεις γυμνός


Ανεβαίνεις κατεβαίνεις

στα όρια ανάμεσα

Σε θεωρίες και εικονοπλαστικές

θύμησες


Ανάμεσα σε αλήθειες


Σε πρόσωπα του μυαλού

της καρδιάς της ζωής

ανάμεσα


Τα μάτια βλέπουν

Οι ανάσες μετρούν

Οδηγούν οι δυναμωμένοι χτύποι


Καλύτερα λέω να γίνεις βρέφος

καλύτερα να βυζάξεις την πρώτη

φορά

Αλλιώς τίποτα


Θεέ των αδύναμων θέλω

Άφησέ μου για λίγο

την ψευδαίσθηση

πως υπάρχεις

σε απόσταση χνώτου


κι αν όχι


Σε απόσταση ελπίδας

έστω

8 σχόλια:

logia είπε...

πρώτον, στη φωτό σου νόμιζα πως έβλεπα τον κήπο μας!!!
δεύτερον, πόση ευαισθησία κλείνουν οι στίχοι σου!!!!

σε φιλώ
να είσαι καλά

nikitas είπε...

των αδύναμων θέλω ....

meril είπε...

@logia

πρώτον χαίρομαι
(παρότι δεν είναι απ' το δικό μου κήπο η φωτο)
δεύτερον σ' ευχαριστώ
τρίτον
μου χεις λείψει

καλημέρες Νέλλη....

meril είπε...

@nikitas

υπάρχουν κάποιοι που τα εννοούν ακριβώς όπως το κάνεις εσύ
δίχως να χρειάζεται εξήγηση

(να λοιπόν που οι παλιοί φίλοι εδώ είναι....)

Leviathan είπε...

poli kalimera sas!

meril είπε...

@Leviathan

...και καλό σας βράδυ...

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Η απόσταση της ανάσας από την ελπίδα είναι όση του μυαλού από τη καρδιά.
Μόνο που ποτέ δεν μετρήθηκαν.

Καλημέρα Μέρη

meril είπε...

@ΠΝΟΗ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

...αμέτρητες αποστάσεις σε
μετρημένο χρόνο

κι αυτή είναι η δυστυχία
και η ευτυχία μαζί

καλό απόγευμα Αντρέα