και ναι
τα πράγματα ζορίσανε
αν με ρωτήσεις γιατί....
μα την αλήθεια τι να πω δεν ξέρω
ρόδα ο κόσμος και το απάνω κάτω
έρχεται και φεύγει
έτσι είναι
.............................................................
στενεύει σαν ρούχο που μπήκε η ζωή μου
πρέπει όμως να χωρέσω σ' αυτό μέσα
το πως δεν ξέρω
γιατί όλα είναι "πως"
τώρα πια
ένα πως
στριμωγμένο
ιδρώνει σ' έναν καθρέφτη μπροστά
ιδρώνει κι αγκουσεύεται
τα πράγματα ζορίσανε
αν με ρωτήσεις γιατί....
μα την αλήθεια τι να πω δεν ξέρω
ρόδα ο κόσμος και το απάνω κάτω
έρχεται και φεύγει
έτσι είναι
.............................................................
στενεύει σαν ρούχο που μπήκε η ζωή μου
πρέπει όμως να χωρέσω σ' αυτό μέσα
το πως δεν ξέρω
γιατί όλα είναι "πως"
τώρα πια
ένα πως
στριμωγμένο
ιδρώνει σ' έναν καθρέφτη μπροστά
ιδρώνει κι αγκουσεύεται
12 σχόλια:
Κράτα όρθια τη γραφή, φιλενάδα. Είναι μια απάντηση.
Πολύ όμορφο φίλη μου ..το αντάγραψα η ..ξκλεφτούλα!
ή αν ρωτάς να μην το κάνεις συχνά
ο ιδρώτας μπροστά στον καθρέφτη σε μεγάλη δόση προκαλεί πνιγμό
εύχομαι να σε ανακουφίζει το γράψιμο
Καλησπέρα, φίλη Meril. Όμορφοι στίχοι. Στακάτοι - όπως κι'άλλες φορές μας κερνάς. Αλλά μ'αφήνουν μια γεύση κάπως "στη μέση" - σαν να μην καταλαβαίνω όλη την κουβέντα σου. Γιατί αυτή η "μαύρη" διάθεση ή, μάλλον, η απογοήτευση; Το "πώς" μας πληγώνει ή η αδικία του "γιατί"; Και αν είναι έτσι, για ποιό λόγο; Πχ δεν είμαστε φτιαγμένοι για το (στενότερο πια) μέγεθος της ζωής;
@gyristroula2
Το παλεύω φιλενάδα...το παλεύω μα είναι δύσκολο πια....
καλημέρα
@αχτιδα
καλημέρα αχτιδούλα μου
ήρθες και φώτισε ο τόπος!
Πάρε ό,τι θες ...το περβόλι είναι άφραγο!
@meggie
...στενεύουν ως κι οι ερωτήσεις....
το γράψιμο είναι τόσο επίπονη όσο και ανακουφιστική διαδικασία
καλημέρα καλή μου
@Prths
καλημέρα
ευχαριστώ πολύ για το σημερινό σου σχόλιο πιο πολύ γιατί ξεφεύγει απ' τα συνήθη ευγενικά και πολύ μου άρεσε
"Γιατί αυτή η "μαύρη" διάθεση ή, μάλλον, η απογοήτευση;("ρωτάς)
Χριστέ μου ....σ' αυτό τι να απαντήσω;
"Το "πώς" μας πληγώνει ή η αδικία του "γιατί";"(συνεχίζεις)
κι εδώ βρίσκεται η πίκρα... το γιατί ενώ κλείει πάντα σχεδόν την ουσία, εδώ ο ρόλος του είναι ήσσονας....δεν ενδιαφέρει απλά. Έχει γίνει η αποδοχή "τα πράγματα έχουν έτσι"-τι φρίκη-, κι ενδιαφέρει το "πως"
πως θα προσαρμοστούμε πως θα τα καταφέρουμε να επιβιώσουμε ή αν γίνεται να ξεφύγουμε
Η διαχείρηση επί του παρόντος αφορά το "πως"
Η πρόσθετη δυσκολία είναι του εαυτού μας που αντιστέκεται στην αναγκαστική προσαρμογή
των "θέλω" μας που δεν υπακούουν
Καλημέρα, Meril!
Το "πώς", μόνο η στρουθοκάμηλος το βρήκε!
Αιμ
...στενεύει σαν ρούχο που μπήκε η ζωή μου
πρέπει όμως να χωρέσω σ' αυτό μέσα
το πως δεν ξέρω
γιατί όλα είναι "πως"
τώρα πια...
μα δεν μπορούσες να το πεις
πιο απλά!
"βρήκα" τον όποιο σχολιασμό μου μέσα στην απάντηση προς Prths..
οπότε δεν νιώθω πως έχω να προσθέσω..
μονάχα πως είναι "κάτι",
που απευθύνουμε ακόμα το "πως" αυτό, στον εαυτό μας..
φαντάσου να ήταν έτοιμη η απάντηση.. να μας την έδιναν και αυτή έτοιμη, όπως τα ρούχα που ντυνόμαστε...
όχι, ακόμα εμείς απαντάμε
και έχουμε και την φαντασία
και την θέληση..
την δύναμη
με άλλα λόγια,
ακόμα!
(αμετανόητα αισιόδοξη
-από καθαρό κουσούρι!)
καλώς σε βρίσκω meril!
καλό μήνα να έχουμε!!!
@ΑιμίλιοςEmilious
....άρα;
(μετέωρο το ερώτημα....)
καλημέρα Αιμίλιε
@flash
καλώς τηνε!
ιδιαίτερη χαρά μου δίδει η αισιόδοξη ματιά σου..
κράτησέ της και για μας τους ολισθαίνοντες....
καλό μήνα και σε σένα λοιπόν!
Δημοσίευση σχολίου