Ο παράδεισος…. ας περιμένει
Μέχρι να βρω την πόρτα του
λέω να βαδίσω
τούτο τον εμποδισμένο δρόμο
Μπορεί και να χω τύχη
να σε προλάβω
-πριν χαθείς στη σκιά που
κρύβεσαι-
Nα βρεθούμε….
Είναι ο αλμυρός καιρός
της θλίψης….
Μας κύκλωσεν η δίψα
Και πώς να σκάψεις
για ένα πηγάδι όνειρο
μέσα σε κάμα
αν τα χέρια σου
δε έρθουν
πλάι στα δικά μου…..
Πολλή δουλειά
Ως να ορθωθεί το αύριο
και ν’ αποκτήσει πόδια
το σήμερα
Πολλή δουλειά…..
Γι’ αυτό σου λέω
Ας τον παράδεισο
Μπορεί να περιμένει
4 σχόλια:
έτσι. αντί για τον παράδεισο οι προετοιμασίες νάναι για το αύριο.
κι΄ ασε τον παράδεισο να περιμένει.
το αύριο είναι ο παράδεισος
κι η αθανασία είναι τα χέρια που έρχονται πλάι στα δικά μας...
ξέρεις τι μου αρέσει σε σε σένα;
η ικανότητά σου με λίγα να λες πολλά.
"Να ορθωθεί το αύριο, να αποκτήσει πόδια το σήμερα"...
μ' έστειλες....
ελπίζω να είσαι καλά!
Σε φιλώ
@δόΧτωρ απαράδεΧτος
...έτσι ωραία που τα λες δόΧτωρα μου ...θ' αρχίσω να μου αρέσω όπου να ναι:)))
την καλημέρα μου....
@Mariela
Καλέ!....πού χάθηκες εσύ;
πολύ χαίρομαι που σε βλέπω....
να σαι κι εσύ καλά...
ευχαριστώ
Δημοσίευση σχολίου