Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2018



τελειώνουν οι ευτυχισμένες μέρες
κάπου κόβεται η κλωστή, η θλίψη ξεπροβάλει, τα γονατα λυγίζουν

Ένα ωχ μάνα μου της βγήκε. Γύρισε το κλειδί

να ξεπικρίσουμε την κάπαρη…

τι τη θελεις βρε μάνα;

Μοναχός άνθρωπος είσαι, τι θέλεις και βάζεις δουλειές μπροστά σου αφού δεν μπορείς κι ύστερα τα φορτώνομαι… με φτάνουν τα δικά μου ήθελε να της πει

 Σώπασε δύσκολα και την κοίταξε.     Η γριά μιλούσε. Μάλλον συνέχιζε να μιλά
τι τη θέλουμε; είπε μόνο
Εξανέστη η γριά
μα να μην έχουμε λίγη κάπαρη; για τη σαλατα;
τη μάζεψε η αδερφούλα μου με κόπο ...

Αμάν βρε μάνα!
την έβαλα στο βάζο με νερό δεν την έβαλα; την εβγαλα και στον ήλιο δεν την έβγαλα;

 τι φτάνει!
άλλαξε το νερό και μην εισαι τεμπέλα! θα παντρευτείς δε θα παντρευτείς; τι θα λέει ο άντρας σου;

Είναι παντρεμένος πήγε να πει και πάλι κρατήθηκε
Άνοιξε το βάζο με την κάπαρη
Η αψάδα την πήρε στο πρόσωπο, της έτσουξαν τα μάτια, γέμισαν δάκρυα

είδες που είχες μέρες να της αλλαξεις το νερό; μαζεύτηκε η φαρμακίλα
άντε ξέπλυνε τα βλασταράκια άντε να γλυκάνει..,

2 σχόλια:

ποιώ - ελένη είπε...

Ο πόνος ξεπικρίζεται ποτε Μέριλ μου;

Να 'ρχεσαι....

meril είπε...

Μου είσαι πολύτιμη Ελένη μου ...και τα λόγια σου τα κρατώ καλά μέσα μου..

Ευχαριστώ για όλα

Υ.Γ. ..φεύγει η πολλή πικράδα ...πάντα η ζωή τα καταφέρνει. μόνο να βρει χαραμάδα..