Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2014

από πείσμα

πότε πότε βυζαίνω μια θλίψη
ενθάλπια
πότε πότε
αφήνομαι στην πικρή ηδονή
του  αλύπητου
υποκύπτω χωρίς τύψεις
δίχως έρμα κλυδωνίζομαι

ύστερα με πιάνει ένα πείσμα
ξεχασμένο
χαράζει πάντα σ' αυτή τη γη, λέω
και
άνω θρώσκω
-λίγα τα θέλω μου μα ως το τέλος-

foto by dimitris zarafonitis

Δεν υπάρχουν σχόλια: