Τρίτη 22 Ιουλίου 2014

Άγγιξέ με



Άγγιξέ με
Οι βόμβες έχουν ώρα που πέφτουν
θρηνούν Του Λιβάνου οι κέδροι
και το χαμό των αμάχων
παράπλευρη απώλεια τη λένε
Τραγούδι πολέμου
-το τσεκούρι ποιος
έχει ξεθάψει;-
Άγγιξέ με…

Χθες είχα στο χέρι μου αριθμό
Σημάδια από ναπάλμ στο Βιετνάμ
Με διώξαν απ’ της Κερύνειας
Τα χώματα
Κι ύστερα στης Βοσνίας κρύφτηκα
Το δάσος
Ένωσα τα χέρια μου στις γέφυρες
Της Σερβίας
Κι έκλαψα τη χαμένη Εδέμ στις όχθες
Του Τίγρη
Ω! άγγιξέ με....

Αυτό το τραγούδι χαράσσει
Πορφυρούς δρόμους
Δε θα το πω ποτέ σωστά
Είμαι στο λάθος μέρος
-πάντα ίδια η στιγμή-
Κι ο κυνηγός ήταν φίλος
Σε μέρες παλιές
Άγγιξέ με!

υ.γ.γραμμένο το 2006 για κάποιους άλλους βομβαρδισμούς


2 σχόλια:

ποιώ - ελένη είπε...

Τα δεινά εξακολουθούν
να υφίστανται...
Σαν να γράφτηκε σήμερα
για τους εφιάλτες που ζούμε!!!

φιλί Μεριλ

meril είπε...

@ποιω-ελένη

δυστυχώς Ελένη μου ...
εφιάλτες δίχως τέλος μάλιστα!!

την καλημέρα μου ...