Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014

Aδυναμία

Να σουν εδώ
τις λέξεις μου τις
άταρες να δυναμώσεις
Φτώχυνε η ζωή μας κι ό,τι μας
έμεινε λιγνεύει

πού  είναι ο καιρός
για ποίηση
που ναν’ οι ποιητές
Ρωτάω
μπας και σηκώσουνε τις μέρες
που φέρανε άρον των άρον
της ανοχής οι έρωτες

Να σουν εδώ και να ξεχνούσα
Τις  ώρες χρόνους που γίνανε
Ασήκωτες
-πώς να τις σύρεις πού….-

Αχ, και να μ’ έπαιρνες την Αγκαλιά
της Λήθης…..

Δε μου χουν  μείνει παρά ιδέες
ξεφυσίδια
Και δάκρυα
-νομίζω σου το χα πει-
Δακρύζουν εύκολα
Τούτα τα μάτια

Είναι
-καμιά φορά το σκέφτομαι έτσι-
Είναι που τα γόνατα
εξασθένησαν ακόμα
Κι η ψυχή μόνη
στην ανηφόρα
Αδύναμη

Να σουν εδώ…
Να με πάρεις
αγκαλιά
Μόνο

Λείπεις
μου λείπεις

Και δεν μπορώ ούτε αυτό
Να πω

Φιλώ σου
Τα μάτια
Τα θλιμμένα 

 Το ποίημα δημοσιευμένο εδώ, σε μια παρουσίαση δουλειάς της ομάδας C.R.A.F.T. 
η φωτογραφία ανήκει στον Παναγιώτη Παπαθεοδωρόπουλο

2 σχόλια:

ποιώ - ελένη είπε...

Καλημέρα Μεριλ μου
Η λαχτάρα άσβεστη κι ας αργεί η επιστροφή κι ας μην προκύπτει ποτέ....



φιλάκι καλά να είσαι

meril είπε...

@ποιω-ελένη

ζωοποιός η λαχτάτα Ελένη μου....

Την καλημέρα μου κι ευχαριστώ πολύ