ακουμπάς το μόνο που κρατάς
τον κόκκο ενός φθινόπωρου
φορτωμένο με άνεμο
αχνά σε βλέπω
διαβαίνεις αχνά
από μέρη αντίφασης
με μάτια τυφλά
δε με ξέρεις
γνωρίζεις την αλήθεια
του ονείρου σου
την έγραψα ένα βράδυ
σε σκόνη σιωπής
αφήνεις έναν ύπνο θάνατο
της μνήμης της λήθης
συγκρατώ ένα λόγο γρήγορο
σε χρόνο ανύπαρκτο
φωτογράφος Ελένη Ρημαντωνάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου