Σαν....

Σαν θα με πάρεις

Αγκαλιά ξανά

Θα χουν περάσει

Χίλια χρόνια

Προσμονής

Και απουσίας συνάμα

Γραμμένη στης αδημονίας

Τα τεφτέρια

Eσυ θα θέλεις

Το νήμα το κομμένο

Να ενώσεις

Κι ας ξέρεις πια

Φθαρμένο είναι

Σε καίρια σημεία

Και με σημάδια

 ανάμεσα Πολλά

Μα  αν βρεθούμε

Μετά χίλιους αιώνες

Λησμονιάς

Μη με ρωτήσεις και

Μην πούμε για ποτάμια

Που διαβήκαμε κι αν ήπιαμε

Σε χρόνους

Διψασμένους

Το χέρι μου

-Όπως συνήθειο το χω-

Στο πρόσωπό σου βάζω

Και σου γελώ

Ξεχνώντας

Πως τσακίστηκα σε συμπληγάδες

«πρέπει» 

                                                                                                                            

 Και συ θα πεις

Επέστρεψα….