Η ανάγκη μου δεν έχει όνομα
Είναι μια δίψα που με καίει
Με μπερδεύει σε σχήματα
Και μορφές αξεδιάλυτες
Από καμιά φορά γίνεται δέντρο
Θαρρώ θ’ αποσκιάσω
Θαρρώ θα μαντέψω
το μεγάλο μυστικό
Την ποτίζω το στερεμένο
Μου χρόνο
Πολεμώ Να τη μάθω
Δεν είναι που με νοιάζει
Είναι που κάποτε πρέπει
Και Να Την
Πιω
4 σχόλια:
"καμιά φορά γίνεται δέντρο
Θαρρώ θ’ αποσκιάσω
Θαρρώ θα μαντέψω
το μεγάλο μυστικό"
πολύ όμορφη μεταφορά
πολλά φιλιά Μέριλ
κάπως έτσι...
καλό βράδυ :)
ποιω-ελένη
Να σαι καλά Ελένη!
Ευχαριστώ
οι επισκέψεις και τα σχόλια σου
πολύτιμα
@karagiozaki
και έτσι...
καλημέρα κορίτσι...
Δημοσίευση σχολίου