Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2013

Ανομάτιστα



Η ανάγκη μου δεν έχει όνομα
Είναι μια δίψα που με καίει
Με μπερδεύει σε σχήματα
Και μορφές αξεδιάλυτες

Από καμιά φορά γίνεται δέντρο
Θαρρώ θ’ αποσκιάσω
Θαρρώ θα μαντέψω
το μεγάλο μυστικό

Την ποτίζω το στερεμένο
Μου χρόνο
Πολεμώ Να τη μάθω

Δεν είναι που με νοιάζει

Είναι που κάποτε πρέπει
Και Να Την

Πιω


4 σχόλια:

ποιώ - ελένη είπε...

"καμιά φορά γίνεται δέντρο
Θαρρώ θ’ αποσκιάσω
Θαρρώ θα μαντέψω
το μεγάλο μυστικό"

πολύ όμορφη μεταφορά

πολλά φιλιά Μέριλ

karagiozaki είπε...

κάπως έτσι...
καλό βράδυ :)

meril είπε...

ποιω-ελένη

Να σαι καλά Ελένη!
Ευχαριστώ
οι επισκέψεις και τα σχόλια σου
πολύτιμα

meril είπε...

@karagiozaki

και έτσι...
καλημέρα κορίτσι...