Μου μαγκώνει την ψυχή ένας ίσκιος
Τον έχουν πυροβολήσει στα άκρα
γι' αυτό σέρνεται γι' αυτό σαν τανάλια
Με σφίγγει εκεί όπου δεν υπάρχει
αντίσταση
Φέρε μου έναν ύπνο του λέω
καμιά φορά
Μια πέτρα ένα τσουβάλι
πράματα που ξέρω
Να μη σε φοβάμαι
(εμένα φοβάμαι)
Να σ' αγαπήσω όπως με γδύνεις
Να σε φορέσω στη σάρκα μου
Να σε πονέσω δίχως ντροπή
Να σε σκοτώσω χωρίς έρωτα
Είσαι ένα μάταιο απόδειπνο
Ένας μασημένος κρατήρας
Θα σε νανουρίσω λοιπόν
να σε κοιμήσω στο ποτάμι μου μέσα
Ω
ευλογημένο νερό!
Πάρε έναν κέρβερο ξεδοντιασμένο
Πάρε ένα δράκο που χασε τη δύναμη της
φωτιάς
Πάρε της λήθης και της λύπης το δέρμα
κι ανάπαψέ τον
βροχή με γέννησε
βροχή με γέννησε
Ιέρεια νύχτα μάνα με χίλια μάτια
Καρποί και μαστοί ένα
Έ ρ ω τα ς
αχ ο έρωτας
τη λουρίδα του πένθους
να προλάβει να καλύψει
Παραμονεύει σε γυναίκειους μηρούς ανάμεσα
πεθαμένα βράδια στο μεσοδιάστημα της ζωής
και πριν απ' το θάνατο
3 σχόλια:
Σαν έκκληση ηχεί
Σαν ευλογημένος λόγος
στην υποδόρια χώρα του εγώ
όταν σπαράσσεται η ψυχή
Μου άρεσε πολύ Μέριλ
φιλί
@ποιώ-ελένη
σ' ευχαριστώ πολύ Ελένη...
την καλημέρα μου!
Δημοσίευση σχολίου