Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012

λέξεις απολήξεις και το θέρος μίζερο

πόσο να παλέψεις....
άταρη η ψυχή
κι αν πεις για τη σάρκα μια απ' τα ίδια

γεμίζουνε κι αδειάζουν τα φεγγάρια
μακριά μας
αλυχτούν όσα αφήσαμε
 ζητούν μερτικό
από ποιον τάχα
 (τόση φύρα.....)

αυτά τα στόματα στίβουνε λέξεις
κι ύστερα τις στοιβάζουνε
άχυρο από λίχνισμα σταριού
-καρπός πουθενά  σου λέω-

Αχ, με κραυγές ψιθύρους  η ζωή.....

2 σχόλια:

logia είπε...

Meril καιρό εχω να περάσω...
Μου έλειψε η γλυκυτητα της γραφής σου!
Μα γιατί να αφήνουμε τα φεγγάρια μακριά μας;
Ετσι δα να κάνουμε, νομίζω ότι θα κάψουνε τα ακροδάκτυλά μας...
Μήτε το θέρος είναι μίζερο
επίτρεψέ μου να σου πω,
μήτε άταρη η ψυχή μας...
μονάχα η σάρκα μας προδίδει, αλλά καμιά φορά, ας κάνουμε πώς δεν τη βλέπουμε, πώς δεν το νιώθουμε...
σε φιλώ γλυκά
καλό μήνα σου εύχομαι

meril είπε...

@logia

Γεια σου γλυκιά μου....
καλώς ξαναβρισκόμαστε!
Δεν έχει σημασία το κάθε πότε
σημασία 'εχει που υπάρχει ένας δρόμος ανοιχτός για το όποτε!

Σ' ευχαριστώ επίσης για το σχόλιο. Μου άρεσεν η διαφορετικότητα της ματιάς σου

Καλό απόγευμα και να σαι καλά!