Η άνοιξη δουλεύει νύχτα
Μέσα στης σιωπής την
Αρμονία
Φιλεί τη ζωή
Εκεί
μέσα στο αθέατο
Υψώνει ανάστημα
Και δόξας μεγαλείο
Σε ώρα ανύποπτη
Μυστηριακή
Μακριά
Απ’ των βέβηλων τα μάτια
Ίσως σε κάποιον αθώο
Ηχήσει σήμα αναγνωριστικό
Μα επειδή τυχαίνει
Ώρα ύπνου
Περνά απαρατήρητο
Το πρωί
το φίλημα έχει
δύσει
Τα σημάδια σχεδόν σβησμένα
Μόνο
ένα αυλάκι έχει απομείνει
Nα λούζονται
οι διψασμένοι
του έρωτα
4 σχόλια:
μόνο που τη νύχτα όλοι δεν κοιμούνται... αναζητούν διψούν κρύβονται από βέβηλους μα και αναγνωρίζουν...
αυτό το αυλάκι αναζητώ...
και τη δίψα...
... μα αυτά πρέπουν στους αθώους.
εκας βεβηλοι
@ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ
....μακάρι οι ξάγρυπνοι του κόσμου τούτου να πληθύνουν....
@δόΧτωρ απαράδεΧτος
....κάπου βαθιά κρυμμένος ο αθώος μας εαυτός βρίσκεται...
Δημοσίευση σχολίου