Τώρα που εσύ μου λείπεις θα σου πω
aλλιώς πως θα μπορούσα
Καιρό
ναι, μη μου το λες
καιρό δεν έχουμε
Αύριο θα τρέχουμε χωριστά
Εσύ από δω εγώ από κει
Να μαζέψουμε φαΐ για το σακούλι μας
Να θρέψουμε μέρες
Ν’ αγοράσουμε ελπίδα
Ίσως και μια σταγόνα
Ξεμωραμένης νιότης
Μας προλαβαίνει κιόλας
η σιωπή του χρόνου
Να! Μια στροφή έμεινε μόνο
Μη χαθεί
άδικα των αδίκων
Τώρα που δε μ’ ακούς
Θα θελα να σου πω
Το άχρηστα ειπωμένο
ό,τι έχει η καρδιά έχουν
και τα χείλη
Είναι ο φόβος που συντηρεί
περισσότερο ένα κουκούλι γνώση
ασπίδα
τα πράγματα έχουν έτσι
Μα μια είναι η αλήθεια που
Γνωρίζω
Όνειρο είναι η ζωή
Και τα φτερά
Ο έρωτας
10 σχόλια:
Καλημέρα σου.
Μπορείς ακόμη και γράφεις ποιήματα.
Νάξερες πόσο αισιόδοξα ακούγετε αυτό.
Τα ποιήματα είναι φυλαχτά γράφονται με την Ελπίδα να τα βρουν μια μέρα τα παιδιά
Και... πως "πετάς" δίχως τα φτερά;;;
και... πως ονειρεύεσαι;;;;
τώρα που λείπει... άραγε μπορεί.... άραγε μπορεί να πετάξει;
και η στροφή χάθηκε ..
ας γίνει ποίηση λοιπόν από τα χέρια σου
@blackbedlam
Μπορώ ακόμα να προσπαθώ
ή μάλλον αντέχω να το προσπαθώ
αλλά γίνεται ολοένα και δυσκολότερο
πίστεψέ με
Ευχαριστώ που ήρθες
να σαι καλά
@Mariela
και...απάντηση δεν έχω χρωματιστή μου
γιατί καθένας
την ανάγκη θεραπεύει μοναχός του
Να μου είσαι καλά
ευχαριστώ
@ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ
...αυτό ποιος μπορεί να το πει...
κατά την ανάγκη και τη δύναμη πάντως
σ' ευχαριστώ πολύ
που είσαι εδώ
@meggie
η ποίηση από άλλον γράφεται με λέξεις κι από άλλον με την ίδια τη ζωή του
να σαι καλά αυτό το βουρκωμένο απόγευμα
ευχαριστώ
Με τρόπο απλό και υπέροχο.. Να'σαι καλά!
@Eva Psarou
Σ' ευχαριστώ πολύ Εύα! Να σαι και συ καλά!
Δημοσίευση σχολίου