Οι μέρες πέρασαν
Κι όπως σου το χα πει
Είμαι καλά
Κάθε φορά
Που έρχεσαι
Σε κερνώ την ψυχή μου
Μα καθώς πυρφόρες
Ήρθαν οι μέρες
Μόνο στάχτη
Έχω να τρατάρω
Ναι είμαι καλά
Γιατί οι μέρες περνούν
Κι ας φλέγονται οι κορμοί
Κραυγάζοντας
Μα εσύ δεν ακούς
Το φεγγάρι αδειάζει
Δεν ακούς
Κι ας έρχεσαι
Γιατί εγώ σε φέρνω
Στ’ αποκαΐδια μου
Κι όπως σου το χα πει
Είμαι καλά
Κάθε φορά
Που έρχεσαι
Σε κερνώ την ψυχή μου
Μα καθώς πυρφόρες
Ήρθαν οι μέρες
Μόνο στάχτη
Έχω να τρατάρω
Ναι είμαι καλά
Γιατί οι μέρες περνούν
Κι ας φλέγονται οι κορμοί
Κραυγάζοντας
Μα εσύ δεν ακούς
Το φεγγάρι αδειάζει
Δεν ακούς
Κι ας έρχεσαι
Γιατί εγώ σε φέρνω
Στ’ αποκαΐδια μου
υ.γ.γραμμένο στις φωτιές του 07
2 σχόλια:
κρύβουν μεγάλη πίκρα οι λέξεις που διάλεξες...
μα κρύβουν και μιαν ελπίδα...
και δεν ξέρω ανγια το δάσος ή τον έρωτα μιλάς.
ή μήπως για την ίδια τη ζωή;
ίσως για όλα
νάσαι καλά
@δόχτωρ απαράδεΧτος
πικρές; μάλλον έχεις δίκιο
καμιά φορά βαραίνει απελπιστικά πάνω μας
όσο για ελπίδα...μπα...δεν είμαι φίλη της
κι εσύ να σαι καλά
Δημοσίευση σχολίου