Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011
Η ΑΝΑΣΑ
Aποκαταστάθηκε η ηρεμία
Οι αναταράξεις στη ζωή της πόλης
Έγιναν παρελθόν
Και μόνο ουλές από πληγές έχουν μείνει
Να αχνώνουν
Έως ξανά να συσσωρευθούν όνειρα
Και να ζητήσουν το γιατί του θανάτου τους
Και πάλι θα ρθουν οι παλιές ιστορίες
Να πουν για τούτο που θα μοιάζει
Με κείνο που πέρασε
Και ο πόνος του νόστου θα δαγκώνει
Μικρή τιμωρία εκδίκηση
Κούνησε το κεφάλι η Ελένη στο άκουσμα
Της ευτυχούς είδησης
Ο συμβιβασμός ακόμα μια φορά θριάμβευσε
Τι κρίμα μουρμούρισε
Τι κρίμα που η ομορφιά είναι αδύναμη
Τι κρίμα που τα ερωτήματα τα βαψαν
Απαντήσεις
Κούνησε το κεφάλι της η Ελένη
Όλα τελειωμένα
Αγωνίες κι ελπίδες και φόβοι
Μέρες αγρύπνιας και νύχτες καθημερινές
Συμφωνήθηκε ο φόρος
Ανάσαναν οι άνθρωποι
Θα την άφηναν τώρα να κοιμηθεί;
Να γύρει στις δικές της λύπες ανάμεσα
Να τις παρηγορήσει;
Να ησύχαζε… να ησύχαζε μόνο…
Να γείρει στα παιδικά της όνειρα σε
Μια ουτοπία μέσα να τα σαρκώσει
Το χέρι σήκωσε κι άδειασε η σάρκα
Το πλήθος έξω έπαιζε με την κορδέλα
Του γέλιου
Υ.Γ.Το ποίημα αυτό είναι το τελευταίο μιας σειράς ποιημάτων που φέρουν τον τίτλο ΕΛΕΝΗ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
10 σχόλια:
"Να ζητήσουν το γιατί...".Έχει γιατί ο θάνατος, ο όποιος;
"Ο πόνος του νόστου...". Νάναι ο ΄πονος μιας αρχέγονης νοσταλγίας...που δαγκώνει την ψυχή;
Αλλά κι αυτό το "να γύρει στις δικές της λύπες..."τόσο λυρικό!
Αχ, να ησυχάζαμε καμπόσο...!
Φιλιαααά !(από Αγυιά μεριά)
@Ανώνυμος
Α...μα δεν παίζω!
Δώσε κι άλλη λεπτομέρεια...
Ένα κάτι ακόμα!
Υ.Γ.Ευχαριστώ για το σχόλιο...
ΑΧ! ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΣΥΝΕΙΡΜΟΙ!
ΚΟΙΤΑ ΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΙΣΕ Ο ΤΙΤΛΟΣ ΤΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΤΩΝ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ ΣΟΥ!
Α': ΚΟΙΤΑ, Η ΕΛΕΝΗ
ΚΑΘΕΤΑΙ ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ, ΚΟΙΤΑΖΕΙ ΠΕΡΑ,
ΚΟΙΤΑΖΕΙ ΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΑΤΜΟ ΠΟΥ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΑΠ' ΤΙΣ ΠΕΤΡΕΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΟΛΟΥ,
ΧΤΥΠΑΕΙ ΣΙΓΑΝΑ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ ΤΗΣ ΣΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΘΥΡΟΥ -
ΕΝΑΣ ΗΧΟΣ ΒΑΘΥΣ, ΣΙΩΠΗΛΟΣ - ΕΝΑΣ ΜΙΚΡΟΣ ΡΥΘΜΟΣ, ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ -
(του ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ, "ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ")
ΠΟΛΛΕΣ ΒΑΘΕΙΕΣ ΑΝΑΣΕΣ ΠΗΡΑ, ΟΣΟ ΔΙΑΒΑΖΑ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΣΟΥ!
Έλα, που θες κι άλλη λεπτομέρεια!Αλλά. ας είναι... τα δικά μου χέρια μυρίζουν λίγο από κανέλλα, είπες κάποτε....ε?
"Το πλήθος έξω έπαιζε με την κορδέλα
Του γέλιου"
Αυτό με συγκίνησε
με την απλότητα του
φιλί
@νυχτερινος επισκέπτης
πολλά πολλά ευχαριστώ για τους στίχους
:)))
να σαι καλά
@Ανώνυμος
Αυτό κι αν ήταν έκπληξη...
κι απ' τις πιο μεγάλες μάλιστα...
Αλλά πάλι...
μήπως δεν με εκπλήσσεις έτσι κι αλλιώς πολλαπλά κιόλας;
@ποιω-ελενη
Αχ γλυκιά μου...
μόνο τον απλό τρόπο ξέρω
σ' ευχαριστώ
πόσο καιρό έχω να περάσω
και πόσο χαίρομαι που είσαι εδώ
κι ας έχει η Ελένη σου τη λύπη και το θάνατο ζωσμένο στην ποδιά της...
την καλημέρα μου και ένα μεγάααλο χαμόγελο
@logia
χαίρομαι σαν έρχεσαι
και με τέτοιο χαμόγελο....
χρειαζούμενο ξέρεις
τέτοιες μέρες....
Δημοσίευση σχολίου