Που λέτε….
Μέσα σε ιστορίες μεγάλωσα ….μέσα σε σπίτια και δρόμους, θάλασσες και βουνά όλα από λέξεις
Όπως τ’ ακούτε…
Απ’ όταν με θυμάμαι, έμπαινα κλεφτά μέσα σε αφηγήσεις και κρυφοκοίταζα…
Ηρωίδα; Μπα…δεν μ’ ένοιαζε…να δω ήθελα…να δω και να μυρίσω… να γευτώ ν’ αγγίξω τον κόσμο τον άλλο. Εκείνο που δε γνώριζα μα ερχότανε σε μένα λες και ήξερε πως μπορούσε να με πάρει.
Έτσι έμαθα τα πιο πολλά. Έμαθα το άλογο. Σχημάτισα τον ήχο και την εικόνα του γιατί ο Παυλής που ιστορούσε ο πατέρας το καβάλαγε κι άκουγα τα πέταλά του στο καλντερίμι του χωριού τη νύχτα κι ανατρίχιαζα -χωριού που δεν έζησα-μα το περπατούσα συχνά πυκνά, αναγυρίζοντας τα στενά του, μέσα από τους ανθρώπους μου…
Πώς μ’ έπαιρνε και με σεργιάναγε ο ταξιδιάρης λόγος!
Γι’ αυτό και λέω με βεβαιότητα πως έχω ζήσει πράματα πολλά και μέρες ξεχωριστές τέτοιες που αραιά και πού συναντάς
Σαν όπως εκείνη τη μέρα του Μαγιού μέσα στην πόλη μου που σκοτείνιασε στα ξαφνικά ο ουρανός και μαυροπούλια κατέβαιναν στη γη κουβαλώντας το θάνατο.
Κι ο κόσμος εφοβήθηκε, μπήκε στα σπίτια κι εσφάληξε πόρτες και παραθύρια
Κι ένας χασάπης πρόβαλε στην Πλαθιά Στράτα …εβάστανε μια μαχαίρα στη χέρα(ν) του
«οι Γερμανοί πατούνε τη Χώρα κι απού ναι άντρας να βγει!» εφώναξενε
Και πεταχτήκανε οι άντρες μ’ ό,τι είχενε καθαείς … εσπάσανε κι ένα οπλοπωλείο κι ύστερα σταθήκανε στο δρόμο να πολεμήσουνε
Κι ήμουν εκεί -70 χρόνια πίσω- κι εθώρουνε κι είδα και τον πατέρα μου….
14 σχόλια:
ΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΗΣΕΣ ΠΡΩΙ-ΠΡΩΙ!
ΗΤΑΝ ΤΟΝ ΓΕΝΑΡΗ ΤΟΥ '65. ΕΙΧΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΤΗΝ ΒΑΣΙΚΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΜΕ ΜΕΤΑΘΕΣΑΝ ΓΙΑ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ. ΚΙ ΗΜΟΥΝ, ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ, ΑΠ' ΤΙΣ 2-4 ΣΚΟΠΙΑ Σ' ΕΝΑ ΑΠ' ΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ. Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΟΣ. ΚΑΙ ΝΑΣΟΥ ΣΕ ΛΙΓΟ ΕΝΑΣ ΚΡΗΤΙΚΑΡΟΣ ΓΕΡΟ-ΒΟΣΚΟΣ ΜΕ ΤΟ ΚΟΠΑΔΙ ΤΟΥ. ΜΟΥ ΖΗΤΑΕΙ ΝΑ ΞΑΠΟΣΤΑΣΕΙ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ. ΚΙ ΑΡΧΙΖΕΙ, ΤΟΤΕ, ΝΑ ΜΟΥ ΔΙΗΓΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΕΒΑΙΝΑΝ ΑΠ' ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΚΙ ΕΣΠΕΡΝΑΝ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ... ΚΙ ΕΖΗΣΑ ΜΕΣΑ ΑΠ' ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΤΟΥ, ΜΑΖΙ ΤΟΥ, ΟΛΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ, ΑΠ' ΤΟΝ ΜΙΝΩΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ! ΚΙ ΟΤΑΝ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ, ΕΔΙΩΞΑ ΤΟΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΝΑ ΜΕ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΚΑΙ ΚΑΘΗΣΑ ΒΑΡΔΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ 6 ΤΟ ΠΡΩΙ, ΓΑΝΤΖΩΜΕΝΟΣ ΑΠ' ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΤΟΥ ΑΝΤΑΡΤΗ ΓΕΡΟΒΟΣΚΟΥ! ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ, ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΖΩ. ΚΑΛΗ ΩΡΑ, ΟΠΩΣ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ.
ΝΑ 'ΣΑΙ, ΠΑΝΤΑ, ΚΑΛΑ!
ΜΙΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ, ΝΑ 'ΧΕΙΣ!
Ανατριχιαστική αφήγηση και εφάμιλλο σχόλιο του ταξιδευτή. Λεβεντογέννα Κρήτη, είσαι ανεπανάληπτη. Τέλος!
Έτσι ακριβώς μεγάλωσα ακούγοντας αφηγήσεις απο το μπαμπάμου που υπηρέτησε ανθυπολοχαγός στο πόλεμο.Μου έδειχνε το μετάλλιο του με καμάρι και με είχε στα γόνατα τουμε ιστορίες..
@παντοτινος ταξιδευτης
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ που μοιράστηκες μαζί μας μνήμες ακριβές...
Να σαι καλά
καλημέρα!
@θερσιτης
Ανατριχιαστικά αληθινά γεγονότα όντως...
Σ' ευχαριστώ
καλημέρα!
@αχτιδα
...τυχερές είμαστε ε;
(όπως και να το δεις νομίζω αλλά για το μεγάλωμά μας ακόμα περισσότερο)
να σαι καλά
καλημέρα!
!!!
Την έχω ακούσει και γω αυτήν την ιστορία. Λίγο αλλιώτικη, σε άλλο τόπο, με άλλους ανθρώπους, αλλά με άντρες και γυναίκες, που όρθωσαν παλικαρίσια το ανάστημά τους εδώ στην μαρτυρική πόλη την Κοκκινιά και καθώς τους είχαν γονατιστούς στην πλατεία τα εδώ μαυροπούλια με τις μαύρες μάσκες στα πρόσωπά τους και με το δάκτυλο να δείχνουν και να λένε αυτός, αυτός, αυτός, οι ταγματασφαλίτες σε αγαστή συνεργασία με τους Γερμανούς φασίστες.
Και τότε σηκώθηκε εκείνος που έδειχνε το δάκτυλο του χαφιέ, και φώναξε:
"Ψηλά το κεφάλι πατριώτες εγώ δεν προδίδω κανέναν"
Και πέρασε στην ιστορία ο ΑΣΜΑΝΗΣ μαζί με 176 πατριώτες, που τους έστησαν στον τοίχο της μάντρας για να συνεχίσουν άλλοι τον αγώνα τους για την λευτεριά.
Γαμώ το κέρατό μου, που είναι ο ΑΣΜΑΝΗΣ, που είναι οι 200 της Καισαριανής, που είναι τα παλικάρια μας γυναίκες και άντρες;
Που είναι ο άντρας με την μαχαίρα στην χέρα(ν) του.
Είναι ανάμεσά μας, είναι δίπλα μας, θα τους δούμε να ξεπροβάλλουν δεν γίνεται διαφορετικά και θα είναι χιλιάδες.
@Dr Aparadektos
ε ναι! τέτοιου είδους σχολιασμοί...εντελώς απαράδεκτοι!
:))))
@blackbedlam
πού είναι λοιπόν ....
και λες είναι ανάμεσά μας και λες είναι δίπλα μας
κι επιλέγω να σε πιστέψω γιατί αλλιώς
είναι αβάσταχτο το συναίσθημα της ήττας
και δεν μας αξίζει!
Σ' ευχαριστώ
Τους δρόμους εγώ τους έχω διαβεί
με ένα άλογο λευκό θηλυκό που ποτέ
δεν μας πρόδωσε και δεν μας απαρνήθηκε κηδεύσαμε τη πνοή του
Μες στις ιστορίες του ζω
Φιλιά πολλά
Έψαξα να βρω μια ευκαιρία
ν' αγοράσω λίγη ευτυχία
μα το μαγαζί που την πουλούσε
είχε ξεπουλήσει και σφαλούσε
Μόνο εσύ αν θέλεις να με νοιώσεις
χάρισμα μπορείς να μού την δώσεις
Έψαξα να βρω μια ευκαιρία
ν' αγοράσω λίγη ευτυχία
μα είναι τόσο λίγη μες στην ζήση
που κανείς δεν θέλει να πουλήσει
Μόνο εσύ αν θέλεις να με νοιώσεις
χάρισμα μπορείς να μού την δώσεις
Έψαξα να βρω μια ευκαιρία
ν' αγοράσω λίγη ευτυχία
είναι ένα είδος που ζητιέται
μα η ευτυχία δεν πουλιέται
Μόνο εσύ αν θέλεις να με νοιώσεις
χάρισμα μπορείς να μού την δώσεις
@ποιώ-ελένη
...σ'ευχαριστώ για το μοίρασμα...
να σαι καλά
@Φιλιώ
Αγαπητή Φιλιώ
σ' ευχαριστώ για το τραγούδι
Ομολογώ ωστόσο πως μου είναι δύσκολο να φανταστώ τους λόγους που σ' έκαναν να το αφήσεις εδώ
καλό μεσημέρι
Δημοσίευση σχολίου