Θυμάμαι αρχές και ξεκινήματα
με μιαν αδύναμη κόκκινη παντιέρα
και μια δειλή ανάσα
Ποτέ -ακούς;-
Μην πεις πως σπαταλήθηκε
άδικα το όμορφο χρώμα
Ανταίο με είπανε
κι ακουμπώ στη Γη μου
στη Δύναμή μου
Μακριά τα πόδια μου
βυθίζομαι και ψηλώνω μαζί
ως τα όνειρα
με μιαν αδύναμη κόκκινη παντιέρα
και μια δειλή ανάσα
Ποτέ -ακούς;-
Μην πεις πως σπαταλήθηκε
άδικα το όμορφο χρώμα
Ανταίο με είπανε
κι ακουμπώ στη Γη μου
στη Δύναμή μου
Μακριά τα πόδια μου
βυθίζομαι και ψηλώνω μαζί
ως τα όνειρα
6 σχόλια:
σ΄ άκουσα λοιπόν
ποτέ δε θα πω πως σπαταλήθηκε άδικα...
άλλωστε, αυτό το όμορφο του ξεκινήματος χρώμα θρέφει ακόμα και σήμερα τις ρίζες
κι΄ όσο πιο βαθιές οι του Ανταίου ρίζες, τόσο πιο σίγουρο το ψήλωμα...
νάσαι πάντα καλά
Φωτοσκέψεις,
ως φωταψίες του νου,
ανοιξιάτικες, πολύχρωμες
-μα πότε η ομορφιά ήταν σπατάλη?-
με ρίζες βαθιές
ψηλώνουν τα όνειρα...
Πάντα.
Το ξέρεις.
Καλό μήνα!
:))))
Όλα τα χρώματα δικά μας, όλες οι ανασεμιές δικές μας και με αυτά μπορούμε να ζωγραφίσουμε τις μέρες μας, να τις ζωγραφίσουμε και να τις τραγουδήσουμε αντάμα.
Ποτέ τα χρώματα,ποτέ τα τραγούδια, οι ύμνοι στην ομορφιά, η ίδια η ομορφιά,δεν υπήρξε σπάταλη και ποτέ δεν χάθηκε.
Καταγράφηκε στους αιώνες για να μας ακολουθεί.
Αρκεί να μπορούμε να την κατακτήσουμε, να την αδράξουμε, να την κάνουμε δική μας,να γίνουμε ένα μαζί της να την ενδυθούμε.
Και ναι μπορούμε!
Θέλει χρώματα η ζωή
και πνοές αγγέλων
για να ακουμπά η καρδιά μας
ΝΑ, ΟΜΩΣ ΚΑΙ, ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΚΔΟΧΗ:
-Τωρα, ειπες - τελος! Παταω γερα
-και με τα δυο μου ποδια στη γη.
-Το γελιο σου, ξεσπασε αφυσικα, αστραφτοντας
-στιλετο εκδικησης στο παλιο μας ονειρο.
-Βολεμενος εκει στο παχνι σου
-με το φρεσκο, πρασινο χορτο
-θερισμενο απ' τους ταφους
-των αιθεροβαμονων,
-μην καταληξεις, φοβαμαι, πως,
-πιο γερα ακομα πατας με τα τεσσερα.
(του Πετρου Ανταιου, απο
"Το Φως Ωριμαζοντας", εκδ. ΘΕΜΕΛΙΟ)
ΑΡΑΓΕ ΕΠΑΛΗΘΕΥΤΗΚΕ... Ο ΑΝΤΑΙΟΣ;
ΤΗ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΟΥ!
@Dr Aparadektos
@δήμητρα
@blackbedlam
@ποιώ-ελένη
@παντοτινός ταξιδευτής
Σας ευχαριστώ όλους
Τούτη τη φορά μου είναι δύσκολο να απαντήσω ξεχωριστά στον καθένα
Συγχωρέστε με γι' αυτό
θα θελα να σας πω πως νοιώθω τυχερή
παρόλο που
Λόγια-σκέψεις μοιραζόμαστε
είναι όμορφο να ξέρεις πως σ' ακούνε όχι με τ' αυτιά μα με την καρδιά
Να στε όλοι και πάντα καλά
Δημοσίευση σχολίου