Τρίτη 5 Απριλίου 2011

Απρίλης


Μυρωδάτος ο πίνακας

Ήχοι καμπάνων και

Κουδούνια λαλούμενα

Λεπίδες βουνά

Ρίγανη και ρείκια


Έρωντας για τον έρωτα


Αγαπήσω σε

Σε χαλί πολύχρωμο

παπαρούνες κόκκινες

βιολέτες της άμμου


Και πάλι μόνη θα μείνω


Θ’ ακουμπήσω στη γη μου

Ως να σμίξω μαζί της

Να χαθώ μέσα της

Να γίνω φασκόμηλο

Κυπαρίσσι και πέτρα

Nερό και αέρας

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

κι όλα μαζί
τα χρώματα
τ' αρώματα
οι ήχοι
.......
εμείς

meril είπε...

@Silena

Έχεις δίκιο
σπαρμένοι και χαμένοι ανάμεσα

εμείς

Σ' ευχαριστώ

Unknown είπε...

Ο πιο τρυφερός δρόμος προς το τέρμα που έχω διαβάσει ποτέ.

!!!!

Prths είπε...

Πολύ όμορφο, καλή Meril. Πολύ. Ποοοοοοοολύ. Τρυφερό μαζί και γενναίο. Σ'ευχαριστώ που το μοιράστηκες.
ΥΓ (με σεβασμό και χαμόγελο) ίσως οι παπαρούνες είναι άλικες.

meril είπε...

@meggie

Έτσι...
δρόμος προς το τέρμα ...κι όσο γίνεται πιο τρυφερά...
όσο γίνεται ή όσο το δύναμαι

Σ' ευχαριστώ

meril είπε...

@Prths

"γενναίο";
καλό θα ήταν να είμαι εγώ γενναία μα δεν είμαι
Ευχαριστώ ωστόσο
πιο πολύ για τη ζεστασιά του σχόλιου