ΜΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

Θα προτιμούσα να στα πω δια ζώσης που λένε…..
Ναι, θα το προτιμούσα
Για σκέψου λέει….
Εσύ κι εγώ για μια φορά πρόσωπο με πρόσωπο ….

Μπορώ να «δω» ως και τη σκηνή
ως και το φουστάνι που θα φορώ ….. Έχει μαύρα κι άσπρα τετράγωνα…. Μου πηγαίνει. Σου αρέσω άραγε;
…………………………………………………………………………………………
Δεν σε κοιτώ, βλέπεις μόνο το προφίλ μου … Δεν το κάνω επίτηδες μα μόνο έτσι μπορώ να αποφύγω το σκόπελο των δακρύων.

Εσύ κι εγώ.
Ώρα αργά, απογευματινή. Σχεδόν χωμένοι στο μισοσκόταδο ….
Τόσο ωραία στιγμή …. Μπορεί και να θολώσουν τα μάτια μου….. Οι άνθρωποι δεν κλαίνε μόνο από λύπη ή από χαρά.

Καμιά φορά είναι η ομορφιά που σου κόβει την ανάσα…. νομίζεις πως θα χαθείς μέσα της κι όσο κι αν το εύχεσαι, την τρέμεις…. σχεδόν δεν την αντέχεις και τότε γίνεται τ’ αρμυρό νερό δρόμος, να περάσεις απέναντι…..
…………………………………………………………………………………………
Εσύ, ίσα που ανασαίνεις ….Φοβάσαι……Τα λόγια μου; Όχι, όχι τα δικά μου. Μόνο τα δικά σου που θα τα θυμηθείς. Όλα. …………………………………………………………………………………………..
………………………………………………………………………………….
Εσύ, καθισμένος στον καναπέ με τα χέρια αμήχανα κι εγώ όρθια. Το δωμάτιο είναι στενάχωρο. Ούτε που με νοιάζει …. ποτέ δεν έδωσα σημασία…..
Τώρα που το σκέφτομαι …. Ίσως θα πρεπε να είχα προσέξει τα ψεύτικα λουλούδια (μόνιμα εκεί βρίσκονταν)…. Αν το χα κάμει θα μπορούσα να στραφώ προς το μέρος σου- κατά πρόσωπο αυτή τη φορά-να σου πω «σαν τα λουλούδια όλα ….» ναι… θα μπορούσα ….(αν δεν φοβόμουν μη σπάσει η φωνή μου)
Δεν τα πρόσεξα όμως…. …..
…………………………………………………………………………………………
Σταυρώνω τα χέρια στο στήθος
Τι έψαχνες μαζί μου; Θα θελα να ρωτήσω. Μήπως σύντροφο για παιχνίδια ενηλίκων, συνταξιδιώτισσα στην αναζήτηση της αθωότητας ή ….;
Μπα…. δεν αρχίζω έτσι

«Μπήκες σε μεγάλο κόπο ….» Και μόλις το λέω, εσύ νομίζεις πως θα θυμηθώ όλα. Εκείνα τα απίστευτα «μου γλυκαίνεις την ψυχή …. μου λείπεις ….. αν χαθείς, τι θα γίνω αν χαθείς….»
Τίποτα απ’ αυτά. Τίποτα δεν λέω …. Όχι γιατί δεν τ’ άκουσα ή γιατί τα προσπέρασα …μα…. λόγια του φόβου ήταν …… μόνο του φόβου……. μήπως δεν έλεγες τα σωστά
Γι’ αυτό έφυγες; Για να μη ζήσεις την προσγείωση άραγε; Την άχνωση μιας εικόνας που σχεδόν νόμισες πως είναι υπαρκτή;…
(ούτε αυτό ρωτώ)
Θυμάμαι έλεγες ξανά και ξανά «δε με ξέρεις….δε με βλέπεις…. Είμαι σκοτεινός και δεν με βλέπεις …..με φτιάχνεις. Αυτό που θέλεις να είμαι, φτιάχνεις….»


Ζητούσες την αλήθεια σου . Την έμαθες αραγε;
Πόσο βαθιά μακριά φτάνουν οι επιθυμίες…. το έμαθες; Κι εγώ; Τι ήμουν εγώ; Το μέσον να το μάθεις;
Μπορεί και να το χρωστάς αυτό.
………………………………………………………………………………………….
Με νοιάστηκες; Μπα…Το νοιάξιμο είναι της καθημερινότητας το κέρδος κι εμείς σταθήκαμε τόσο μακριά απ’ αυτό…..
(τώρα μπορώ να σε κοιτάξω αλλά εσύ έχεις χαμηλώσει τα μάτια….ρισκάρω και το ξέρω)
Και δεν με πειράζει …. Ίσως κάποτε….
Γιατί….σ’ αγάπησα. Ξέρεις πόσο; Μερικές φορές δεν άντεχα απ’ τον πόνο, του πόθου. (τώρα με κοιτάς με απορία, γιατί στα λέω σκέφτεσαι μα δεν αποτολμάς να το εκφράσεις …..)
Τελικά είμαι πιο αδύναμη απ’ όσο νόμιζα …. Δεν άντεξα … σάρκα γυναίκας κι έρωτας μαζί …. Αβάσταχτο ……Ένα άγριο πουλί με σπάρασσε….
Και φοβόμουν τόσο τη δική σου δύναμη…. Στην άβυσσο μου έκανες κατάδυση
………………………………………………………………………………….
Με άφησες πίσω σου .
Όλα τα θέλουμε αμέσως και τώρα.

Η ζωή δίδει δώρα με ρυθμό αργό. Πρέπει να βηματίσεις ως την άκρια, ως το χείλος των ορίων σου και πέρα από σένα για να φανείς άξιος…..

«Γλυκέ μου»-όχι αυτό δεν το λέω- «αποδιώχνεις μέρες που περάσανε γιατί σταθήκανε μακριά από προσδοκίες. Διαγράφεις ολοένα. Ολοένα πιο εύκολα. Και η πίστη χαμένη
πως θα βρεις οτιδήποτε»
………………………………………………………………………………………….
Ναι, θα θελα να σε δω….. έτσι για μια παρηγορητική συνάντηση.
Να σου θυμίσω πως αν ο στόχος είναι την αστραπή να φτάσεις πριν χαθεί και να τη δεις με ανοιχτά τα μάτια ολάνοιχτα και το ζητούμενο να την αγγίξεις,
σκέψου …..έμαθες τι σε καίει …


«Φτάνει αυτό; Φτάνει;» Ρωτάς και με κοιτάς με αγωνία κι εγώ σκέφτομαι πως επιστρέφεις

Φοβάμαι …..

Σε πλησιάζω σχεδόν αστραπιαία …..πριν με φτάσεις, σε πλησιάζω. Ακουμπώ στα χείλη σου τα δικά μου. Δεν το περίμενες και ξαφνιάζεσαι. Τινάζεσαι. Αργά πια….
Είμαι στην πόρτα
Κι ούτε καν το φουστάνι μου έχεις αγγίξει……………