όχι πως πιστεύω πως υπάρχεις
μα είναι η αναθεματισμένη ανάγκη
να μιλήσω
να μιλήσω
έτσι όπως δεν εμίλησα ποτέ
διαλέγω Εσένα
κι ας φαίνεται περίεργο μα
είναι όπως μιλάς σε κάποιον άγνωστο που
συναντάς στο τρένο σ' ένα
ταξίδι μακρύ και δύσκολο
πως να μην ξεχυθούν τα λόγια
νερό που θέλει να βρει κοίτη να κυλήσει
έτσι θα σου αφεθώ κι εγώ
θα πω πως είμαστε συνταξιδιώτες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου