Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013

ANAΓΚΗ



κάθε πρωί η ίδια κίνηση

παίρνω  τη λέξη
την καρφώνω στη μέρα μου
να  χω ένα ξόρκι
ξόρκι στον άνεμο
που μ’ ανταριάζει


το πουλί με κοιτά
με λαβώνει ο χτύπος του
του βγάζω τα μάτια
στα στέλνω
 -κι ας με βλέπεις-
του κόβω τη γλώσσα
να μη μου μιλά

οριοθετώντας  τις λέξεις μου
μαζεύω  τη ζωή μου


Με φοβίζει
Το  πουλί
φτερό  στα μάτια μου
χτύπος  στην καρδιά μου

Αγαπημένε
νυχτώνει νωρίς στο δάσος

φύλαξε με στα όνειρά σου

2 σχόλια:

ποιώ - ελένη είπε...

Σκληρό σαν την πεθυμιά
που αφήνει ο πόθος του Έρωτα!!!


Καλές γιορτές με πολλά φιλιά

meril είπε...

ποιώ-ελένη

λατρεύω τις αναγνώσεις σου Ελένη!

καλές γιορτές επίσης!