Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

Bρέχει...




Βρέχει
Και πιο πολύ φυσά
Ανεμοδέρνεται σκοτεινιασμένη
η μέρα

«Πάμε μια βόλτα..»

Κατεβασμένος ο καιρός
Και που ναι η μάνα
με της αγάπης τα μαλώματα…..
«έρχεται μπόρα κόρη μου
κι εσύ δεν είσαι σπίτι»

Τρέχουν νεροσυρμές και βγαίνουνε
πουλιά απ’ τις φωλιές τις δανεικές

«έλα,
 να φύγουμε από δω…»

Μα  που να πάει κανείς
(σεργιάνι έχουνε βγει οι λύπες)

«να κεραστούμε λόγια σιγαλά…»
 
Δρόμοι θολοί με καθαρά κι αλλού
χνάρια σβησμένα
πού πάμε εμείς οι κυνηγοί
του τίποτα
……………………………………….
Χτυπά το κρύο την πόρτα
Μη νοιάζεσαι.
Είμαι  καλά
Αχνίζουν οι κουβέντες
Και ζεσταίνουν


Τελικά Είχες δίκιο
καλή μέρα ήτανε
Για βόλτα


2 σχόλια:

ποιώ - ελένη είπε...

Οι κυνηγοί του τίποτα
ολιγαρκείς εξυμνούν
μόνο τη στιγμή


φιλί

meril είπε...

@ποιώ-ελένη

οι πιο σοφοί τελικά Ελένη(που τόση χαρά μου δίνουν οι επισκέψεις σου...)

να είσαι καλά!