Κυριακή 24 Μαρτίου 2013

ανώφελα



Μου χρωστώ
-όπως και να το δει κανείς-
Μα ένας
μαμουντιές δε βρίσκεται
στην τσέπη

Αλόγιστα τους σκόρπισα
Γυρεύοντας μια στάλα
Λάλον ύδωρ


Ποιος να το δώσει


οι ουρανοί κλειστοί
Κι η θάλασσα στα τρία μέτρα
όλο  μου φεύγει….

Κρατώ ακόμα θύμησή της
Νερό γλυφό

 -καθρέφτη
από ταξίδι
που αγκυλώνει-


Άμμος πυρή
Κι ούτε ένα αρμυρίκι
Χαλάλι να μου γίνει…..



2 σχόλια:

ποιώ - ελένη είπε...

Η τσέπη μας αδειανή
αλλά χαλάλι μας
Φτάνει να κρατά η καρδιά...

πολλά φιλιά

meril είπε...

@ ποιω-ελένη

αρκεί
έτσι λέω κι εγώ

φιλιά!
:))))