Aποτυπώνοντας τη στιγμή

Βιάζεστε κορίτσια; Πώς,  δε βιαζόμαστε…βιαζόμαστε!

Θα πιούμε ένα τσίπουρο; Να το πιούμε!

Γέλια.

Η χαρά της αθώας στιγμής.

Λοιπόν;

Πάλι γέλια. Η χάρη του αφήνομαι. Το χάρισμα να τιμάς με τον τρόπο που πρέπει το καθετί στην ώρα του.

Φωτογραφίζεσαι; Ναι μου αρέσει. Επίτρεψέ μου. Να κρατάς χαμηλά τη μηχανή. Δώσε αέρα στο κάδρο σου….

Συζήτηση.

Γουλιά και παρέκκλιση.

 Φωτογραφία και αστερισμοί –μα τι ωραία που είναι τα άστρα….τα γνωρίζεις; Όχι. Να τα κοιτώ μ’ αρέσει…,

Όρια, μέτρα και δοσίματα, μια κουβέντα αχταρμάς μια κουβέντα  χύμα σ’ ένα κύμα απαλό, τρυφερό που σβήνεται μπροστά εκειδά μια ανάσα απ’ τα πόδια μας.

Τι πολυτέλεια…. Τι ακριβή πολυτέλεια…

Κι όμως κορίτσια φοβάμαι! Μα …τι! όλα πάνε τόσο καλά που….δε γίνεται! Σύμφωνα με τη στατιστική ….Έλα τώρα με τη στατιστική….Απόλαυσε τη στιγμή!

Η στατιστική δεν είναι αριθμός. Δεν είναι ποσοστά. Όχι μόνο αυτά τουλάχιστον. Είναι νόμος πρώτιστα! Κι ο νόμος λέει….

Ο φόβος ο πανάρχαιος. Η σκιά στη φωτεινή μέρα. Το βάσκανο μάτι των θεών.

Γουλιά να χαλαρώσει ο νους. (χαλαρώνει άραγε;)

Τι θα φάτε;

Επιστροφή στα σίγουρα. Μακριά από αμήχανες σκέψεις. Επιστροφή στην οικειότητα της ασφαλούς προσγείωσης

Σαρδέλα.

Πώς θα την κάνεις;

Ψητή.

Ωραία!

Γουλιά. Το ποτήρι στραγγίστηκε.

Άντε κορίτσια σπίτια μας!

Κοιτάζω τη φωτογραφία στη μηχανή μου. Ένα βαθιά χαραγμένο πρόσωπο με τη λάμψη της χαράς να χορεύει στις γραμμές του.

Και είναι το δικό μου.

 αφιερωμένο στο Γιάννη και τη Μαρία