Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Θύμησες


Παραμονή.

Η πόλη, η πόλη μου στους δρόμους.

Κόσμος….. κόσμος…….τόσος πολύς κόσμος…. Φασαρία…σφυρίγματα….φωνές….καραμούζες…αστεία…. αυτοκίνητα …

Τα λεωφορεία υποχωρούν ώσπου στο τέλος αποχωρούν……

Όχι, δεν είναι ο καιρός που οι δήμοι υποδέχονται οργανωμένα τον (υποτιθέμενο), νέο χρόνο…… Eίναι η χαρά της αδημονίας που μας βγάζει όλους στο δρόμο…. Που μας θέλει να συνευρισκόμαστε σε κοινές χαρές (η λύπη δεν μας είχε ακόμα, τότε, χτυπήσει την πόρτα..)……..

Ξέμακρα βαθιά στο χρόνο, εκεί στην καρδιά της πόλης, στο Μεϊντάνι, είναι το κουβούκλιο του τροχονόμου ….ολόγυρα λόφος με δώρα….Αργότερα, το κουβούκλιο φεύγει αλλά πάντα όλοι, έξω χαίρονται, τις ώρες που σιμώνουν για το νέο ….αν και όχι, την αλλαγή. Το γύρισμα μας βρίσκει στο σπίτι μας ή αλλού……

Κι είμαι τόσο μικρή…..Απόψε , παίζουμε τριάντα μία. Είναι η πρώτη φορά που με παίζουν και για αρχή…. Ποντάρουμε με κουκιά. Τους κερδίζω όλους!

Χρόνια μετά, έρχομαι αρραβωνιασμένη. Ο καλός μου δεν είναι συντοπίτης. Ούτε καν νησιώτης.

Εντυπωσιάζεται…. «Τρέλα που κουβαλάτε…» λέει…Εγώ καμαρώνω….

Ανήμερα .

Το κρεβάτι δε με κρατά….Θέλω να σηκωθώ. Ας είναι πρωί… Ο αγαπημένος μου πατέρας, έχει πάει κιόλας στην αγορά να φέρει την πιο νόστιμη μπουγάτσα…. Τον ακούω που μπαίνει τραγουδώντας…..Πάντα έτσι έρχεται…. Και δεν μπορεί να υπάρχει άλλη νοστιμότερη … Σέρνει μαζί της την αγάπη και το τραγούδι του κι ας είναι από ξένα χέρια φτιαγμένη…

Το πρωινό έχει κοτόσουπα. Ο πατέρας δεν ξενυχτά πια, μα οι λοιποί σερνικοί μόλις ήρθαν και αυτό είναι ότι πρέπει για κείνους…..

Η μάνα, δεν γκρινιάζει. Έχει μια στάλα μέλι στα χείλη για όλους.

Η ώρα πάει …… άιντε να τρέξω για «την καλή χέρα»…. Να πάω στους μπαρμπάδες μου το Δράκο και το Μανολέκο, τη νονά μου τη φουρνάρισσα. Να φιλήσω τη «χέρα», να ευχηθώ κι εκείνοι να με «ποχερίσουν» για το καλό του χρόνου…..

Για μεσημέρι τρώμε αργά. Και στην ώρα και στον τρόπο. Συνήθως, κανείς δε βιάζεται. Κουβέντες, γέλια, πειράγματα για τους οιονεί χαμένους…. Συνήθως….

Φέτος, -είμαι κιόλας 11-είναι αλλιώς. Περιμένουμε επισκέπτες από μακριά. Θα ρθουν να ευχηθούν στο μεγάλο μου αδερφό. Θα ρθουν από τα Χανιά. Πέντε ολόκληρες ώρες, μακριά. Κι ανάμεσά τους μια κοπέλα. Αυτή που είπε το ναι, στο Βασίλη μας……

Είναι όμορφη με μεγάλα μάτια, αμύγδαλα….. Το να πράσινο τ’ άλλο καφέ…..

Η βραδιά γελά…. οι συμπεθέροι δίνουν τα χέρια.

Εκείνη αμήχανη, με στριφογυρίζει

«Κοίτα που έκανα κι αδερφάκι…» λέει και ξεσπά σε γέλια…

Κάποιος τραγουδεί

«Απόψε είν’ η βραδιά καλή

μα είναι μικρές οι ώρες

και δε σ’ αποχορταίνουνε

των αμαθιώ μου οι κόρες»

Και είναι ο αδερφός μου, ο φάλτσος μου αδερφός που μια σωστή νότα…………………

ποτέ ίσαμε τώρα δεν είχε πει

6 σχόλια:

Mariela είπε...

Καλή χρονιά!!!
η κάθε σου λέξη στάζει αγάπη...
σου εύχομαι να έχεις πολλή!
Την αξίζεις...

Despina είπε...

καλή χρονιά!

gyristroula2 είπε...

Καλή χρονιά, μεριλού! Πάντα γεμάτη έμπνευση και αγάπη!

meril είπε...

@Mariela

καλή χρονιά Μαριελίτα!
από αγάπη δόξα να χει ο Γιαραμπής μπόλικη έχω/έχουμε ελεηθεί....
να μαστε καλά να τη μοιράζουμε...

meril είπε...

@Despoina

επίσης καλή χρονιά Δέσποινα
με υγεία και αγάπη!

meril είπε...

@gyristroula2

καλή χρονιά φιλενάδα!
να χουμε υγεία να την παλεύουμε...