Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

Καιρός για παραμύθια.....


Μια φορά κι έναν καιρό μια κρύα, παγερή βραδιά του χειμώνα, βραδιά που ο χρόνος ο παλιός, θ’ αποχαιρετούσε και οι ελπίδες τρέχοντας θα φέρνανε το νέο, τρεις εντελώς άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι, βρέθηκαν την ώρα της αλλαγής στη μέση του πουθενά, σ’ ένα μοτέλ –παλιό χάνι –πανδοχείο- απ’ αυτά που εξυπηρετούν περαστικούς

Μ’ όλο που κανείς απ’ τους τρεις δεν το χε πρόθεση και σ’ άλλη περίπτωση ούτε που θα τους περνούσε απ’ το νου, μα θες το χιόνι που τους απέκλεισε θες η αδημονία του καθενός για όσα περίμεναν, βρέθηκαν να κάνουν παρέα και κουβέντα την κουβέντα άπλωσαν καημούς και όνειρα….

Ο Κούλης, ήταν νέος αγρότης, από κείνους τους σπουδασμένους…. Είχε βάλει στα σκαριά μια νέα γεωργική καλλιέργεια Περίμενε να του αποδώσει σύμφωνα με τις πληροφορίες του αρκετά ώστε να ξεπληρώσει τα χρέη του και να παντρευτεί επιτέλους, την εδώ και τρία χρόνια αρραβωνιαστικιά του

Ο Κολίνος δημόσιος υπάλληλος, παντρεμένος με μια κορούλα, περίμενε να γεννηθεί ο γιος κι από κοντά και μια μετάθεση να πάψει να ταλαιπωρείται, πήγαινε-έλα κάθε μέρα στους δρόμους

Ο Κόλινδρος, επιχειρηματίας. Από τους νέους και πολλά υποσχόμενους. Είχε μόλις ξεκινήσει την εταιρεία του και το μέλλον προοιωνιζόταν λαμπρό

Κάποιος καθόταν στο παραδίπλα τραπέζι, τόσο κοντά μα μοναχός, αμίλητος κατέβαζε το πιοτό του. Άκουγε την κουβέντα τους, όμως δεν έδειχνε διάθεση να συμμετάσχει

Η βραδιά προχώρησε …..Οι φίλοι πια σχεδόν μεθυσμένοι από κρασί κι από χαρά ήδη έβλεπαν τα όνειρά τους να παίρνουν σάρκα και οστά

Κάποιος απ’ τους τρεις και μάλλον ο Κούλης, πρότεινε να μαζευτούν ανεξαρτήτως καιρού στο ίδιο μέρος ακριβώς σε ένα χρόνο να τα ξαναπούν

Τι θα χαν καταφέρει; Θα χαν πάει όλα όπως τα υπολόγιζαν;

Ο διπλανός που μέχρι κείνη την ώρα αμίλητος κι αμέτοχος καθόταν, σηκώθηκε και δίχως κανείς να τον καλέσει, έθεσε πάνω στο τραπέζι των –τώρα πια-φίλων, τρία κουτιά

«τα κουτιά έχουν μια μαγική σκόνη. Δεν κάνουν κάτι –μη φοβάστε- παίρνουν μόνο το χρώμα που έχει η ζωή σας κάθε φορά. Είσαστε ευτυχισμένοι, πετάτε στον ουρανό; Η σκόνη χρωματίζεται ροζ. Ζείτε έναν έντονο έρωτα; Κοκκινίζει. Αν πάλι έχετε δυσκολίες αναποδιές χρώματα σκούρα βάφουν τη σκόνη. Και μιας και θέλετε να δείτε πως θα κυλήσει ο χρόνος σας , αυτά τα κουτιά θα καθρεφτίσουν την αλήθεια για τη ζωή σας.

Ο Κούλης, ο Κολίνος κι ο Κόλινδρος πήραν ο καθένας το κουτί του και βιάστηκαν να αποχαιρετιστούν –είχε ξημερώσει και η χιονοθύελλα κοπάσει – και να κινήσουν για τα σπίτια τους.

Η χρονιά άρχιζε

Η καινούρια καλλιέργεια του Κούλη πήγαινε πολύ καλά η σοδειά προοιωνιζόταν πλούσια λίγο πριν τη συγκομιδή έγινε ο γάμος και όλα τα χαρούμενα χρώματα από το παιχνιδιάρικο ροζ ως το πορφυρό ήρθαν και θρονιάστηκαν στο κουτί.

Ξαφνικά ακραία καιρικά φαινόμενα πρωτάκουστα για την εποχή και την περιοχή, κατέστρεψαν τα πάντα αφήνοντας μια φαιά σκιά στη σκόνη…..

Και πάνω σ’ όλη τη στενοχώρια απέβαλε η γυναίκα του και μαύρισε ολότελα ….

Τι μπορούσε να την ξαστερώσει…..

Είχε φθινοπωριάσει για καλά. Ο πατέρας του τον βρήκε με το κεφάλι στα δυο του χέρια όπως το συνήθιζε τον τελευταίο καιρό

«Έχουν πολύ καρπό, οι ελιές» είπε ο γέρος

«οι ελιές;» απόρησε ο Κούλης

«Ναι. Και καλή τιμή.» ξανάπε ήσυχα ο γέρος. Και σε λίγο «η γυναίκα σου έχει όμορφα μάτια μα πιο πολύ όταν χαμογελούν» ………………………………………………………………………………………………………………………………

O Kολίνος, πέρασε τις υπόλοιπες γιορτές με την οικογένειά του, ζεστά με την ευτυχία να τον τυλίγει καθώς οι γυναίκες του τον τύλιγαν με την αγάπη τους, και το υπερηχογράφημα μεγάλωνε τη χαρά ….

Η σκόνη στο κουτί έγινε γαλάζια ….

Οι μεταθέσεις βγήκαν μα παρόλο που σχεδόν σίγουρη την είχε, δεν ήρθε ποτέ

Ύστερα το μωρό ήρθε πρόωρα. Με πολλά προβλήματα και η ανάσα του δεν κράτησε παρά λίγα εικοσιτετράωρα

Μαύρισε η σκόνη.

Μια μέρα ήρθε το κοριτσάκι με μια ζωγραφιά για τον πατέρα της. Τον είχε κάμει αητό να πετά ψηλά.

Ο Κολίνος χαμογέλασε ……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Ο Κόλινδρος, απλώθηκε ταχύτατα. Πόρτες του ανοίχτηκαν απρόσμενα, προσκλήσεις από παντού, χαμόγελα, αυτοκίνητα, γυναίκες

Η σκόνη στο κουτί του έπαιρνε χρώματα φωτεινά

Η οικονομική κρίση που παρέσυρε τις νεαρές ασταθείς εταιρείες παρέσυρε και τη δική του κι ας ήταν απ’ τις πολλά υποσχόμενες

Οι πόρτες κλείσαν ακριβώς όπως είχαν ανοίξει. Ξαφνικά οι προσκλήσεις, πήραν δρόμο γι’ αλλού και τα τηλεφωνήματα βρήκαν άλλους αποδέκτες

Η ωραία ξανθιά–μοντέλο διεθνούς επιπέδου- δεν είχε χρόνο για κείνον

Άνοιξε έκλεισε τα μάτια, το όνειρο καπνός.

Μαύρισε η σκόνη…

Πέρασε ένα πικρό καλοκαίρι και οι πρώτες βροχές έκαναν ακόμα πιο μελαγχολική τη διάθεσή του.

Ήταν ένας looser……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………...

Τη Μαρίνα τη συνάντησε μια κρύα μέρα. Η μικρή της βιοτεχνία είχε φανεί πολύ ανθεκτική. Το μόνο που τη στενοχωρούσε η αποχώρηση ενός συνεργάτη…. Εκείνον τον θυμόταν δραστήριο ….θα ήθελε να…. Βέβαια οι αποδοχές…..

Ο Κόλινδρος κοίταξε ψηλά….

…………………………………………………………………………………………

Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς είχε ξεσπάσει πάλι χιονοθύελλα …. Τρεις άντρες βιαστικοί έμπαιναν στο μοτέλ

Μετά από λίγο τρία κεφάλια έσκυβαν πάνω στα κουτιά

Η σκόνη και στα τρία είχε πάρει ένα ανοιχτό γκρι χρώμα….

Η ιστορία δεν είναι δική μου. Την διάβασα όταν ήμουν ακόμα παιδί και αρκετά διασκευασμένη σας τη διηγήθηκα

Nα χετε καλή χρονιά!

2 σχόλια:

Mariela είπε...

Πολύ όμορφο... το διάβασα σε μια στιγμή που είχα ανάγκη από ένα τέτοιο "παραμύθι"... παραμύθι;;
σε ευχαριστώ!
Σου εύχομαι μια χρονιά με ένα κουτί γεμάτο από τα χρώματα του ουράνιου τόξου!
Κι αν πάλι σε μια στιγμή χαθούν, κοίτα ψηλά, γιατί σίγουρα θα ξαναβρεθούν...
σε φιλώ

meril είπε...

@Mariela
Πολύ με συγκίνησες με τα λόγια σου...
Καλή χρονιά και για σένα
Χρωματιστή!