Τρίτη 26 Απριλίου 2011

Ίσαμε....


Η έννοια σου ήταν από πάντα ο δρόμος
Δρόμος παράξενος σε οδηγούσε




Κι άλλοτε από λιβάδια ανάμεσα σε πέρναγε


κι άλλοτε σε βάλτο


Ίσαμε να φτάσεις.




Στο ποτάμι που σε κουβαλεί

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δεν ειναι παντα σπαρμενος ο δρόμος με ρόδα!
Μεσα απο το βουρκο οταν περνάς,
εκτιμάς τα λιβάδια!!!

Mariela είπε...

Και πάντα ο δρόμος θα είναι η έννοια μας... Τι άλλο πιο ουσιαστικό από την διαδρομή... όπως και αν είναι αυτή!

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Οι διαδρομές μέσα από τη λάσπη μας οδηγεί, αν σταθούμε τυχεροί στα λιβάδια να εκτιμήσουμε τη διαφορά!

Χαρ. Αλβερτος είπε...

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΛΙΒΑΔΙΑ ΚΑΙ ΒΑΛΤΟΥΣ ΙΣΑΜΕ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΟΥ ΣΕ ΟΔΗΓΕΙ... ΠΟΥ ΑΛΛΟΥ?
... ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ!
... ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΟΛΑ ΤΑ ΠΟΤΑΜΙΑ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΝ!

Χαρ. Αλβερτος είπε...

... ΔΕΝ ΤΟΛΜΩ ΝΑ ΒΑΛΩ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑΣΤΙΚΑ... ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΜΟΥ ΤΙΣ ΒΡΕΞΕΙΣ :)

meril είπε...

@Coula

Σωστά!
Μα μήπως η ομορφιά η αγάπη η αρετή η δικαιοσύνη δεν εκτιμούνται ακριβώς επειδή υπάρχουν τα αντίθετά τους;

meril είπε...

@Mariela

Η διαδρομή...όλη η ουσία της ζωής μας Μαριελίτα...
Μακάρι να εκτιμούμε τις καμπές της όπως πρέπει!

meril είπε...

@Γιαγια Αντιγόνη

Και η λάσπη μια διδαχή λοιπόν...
αρκεί να ξέρεις... αρκεί να μπορείς...

meril είπε...

@παντοτινος ταξιδευτης

Στη θάλασσα λοιπόν!
Στην άκρη των ονείρων μας
Εκεί που χύνονται γλυκά και αρμυρά νερά
Εκεί ναι!

Υ.Γ. Με χεις πάρει από φόβο δηλαδή;

meril είπε...

@προς όλους που σχολίασαν

Συγγνώμη....
Ξεχάστηκα κι ένα ευχαριστώ δεν είπα....

Να στε καλά