κάποτε βυθίζουμε τη θλίψη σε χωριστά
σταμνιά
τα φυλάμε σαν θησαυρό προγονικό
άλλοτε
δέρμα παλιό και στέρεο το μίσος γδέρνουμε
ανάμεσά μας και το στρώνουμε
και καμιά φορά μας συγχωρούμε
και ξαναγνωρίζουμε την ψυχή μας
σταμνιά
τα φυλάμε σαν θησαυρό προγονικό
άλλοτε
δέρμα παλιό και στέρεο το μίσος γδέρνουμε
ανάμεσά μας και το στρώνουμε
και καμιά φορά μας συγχωρούμε
και ξαναγνωρίζουμε την ψυχή μας
(νυχτωδίες μυστικές
του άλλου –μας-κόσμου)
από τη συλλογή ΘΕΡΟΣ το ΧΕΙΜΑΖΟΜΕΝΟΝ εκδόσεις Σαιξπηρικόν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου