Ο θάνατος θα ρθει

Ο θάνατος θα ρθει*

Με μάτια θλιμμένα

Και θα ναι όμοιος σου

Θα μου πει καλημέρα

Ή καλησπέρα κατά περίπτωση

Θα  κάθομαι στο παράθυρο

Αν και θα ξέρω πως θα ρθει

Θα κάθομαι στο παράθυρο

Δε θα σε θυμάμαι

Καν δε θα σαι σε κάποια γωνιά

Του νου

Θα σκέφτομαι μάλλον

Όπως πολύ το συνηθίζω τελευταία

Θα σκέφτομαι

Στίχους

Ή

το τέλος μισοτελειωμένων  ιστοριών

Ξέρεις δεν τις έχω αγγίξει από τότε

Σχεδόν τις φοβάμαι

Και μένουν ημιτελείς

Μα κάπως εγώ τις νοιώθω ολοκληρωμένες

Γιατί έχω χαθεί από μένα και δε με ψάχνω

Όμως για το τυπικό του πράγματος το αναφέρω

Σαν οφειλή σε παλιόν καιρό

Θα  έρθει κάποτε

Ίσως   με διαγράψει ήσυχα

Μπορεί πάλι όχι

Μα  είμαι σίγουρη

Πως ενώ δε θα σε θυμάμαι

Θα  πω τ’ όνομά σου

Γιατί ο θάνατος θα χει τη μορφή σου

 σημ.  "Ο θάνατος θα ρθει"

από ποίημα του Τσέζαρε Παβέζε