Mέχρι να τελειώσει ο Ιούλιος

ναι
Μέχρι να τελειώσει ο Ιούλιος
Το χώμα θα χει πετρώσει
Τα εργαλεία μας τα από καιρό
αχρηστεμένα
ήδη παρακρατούν τα
ανήμπορα πρωινά που
γυμνωμένα χάσκουν
και δεν μπορούν να βραδιαστούν
Αξιοπρεπώς

γι’ αυτό
Μέχρι να τελειώσει ο Ιούλιος
Λέω να σταματήσω το ανόητο
να αναμετρώ ρυτίδες
Καλύτερα
Να πάρω ένα φορτηγό κλειστό
Να φορτώσω την τρέλα
Που κάποτε την είχα
βαφτίσει πίστη και –ποιος ξέρει-
μπορεί να καταφέρω
να τη φυγαδεύσω

ίσως κιόλας
Μέχρι να τελειώσει ο Ιούλιος
Να μάθω να τυλίγω χρησμούς
Στα καραμελάκια μέσα
Να τις διαβάσουν τα παιδιά
Στα πανηγύρια
Και ίσως μου δοθεί η απάντηση
Για
Τις μέρες που παραχώνουμε
Πόσο μπορούν
Ν’ αντέξουν

Eλεγειακό

Ποιος θα σου ζωγραφίσει

 τη θλίψη

Ποιος θα σηκώσει το σφαγμένο

 πρωί

Μια θηλιά στο μυαλό και σε

 πνίγει αργά

 κρατώντας ρυθμό

Για το  το προδιαγεγραμμένο σου τέλος

μόνο ορθό σε μια φριχτή  αταξία

Αχ χωματένιο μου ρόδο

Αχ αγκάθι της υγρής μνήμης

Μια αγκαλιά και δε σε χωρά

Μια λύπη και δε σε λύνει