νυχτερινό

Αναζητώντας δρόμους έτσι κινήθηκα με μόνο όφελος αυτό
Κι ας ήταν πολύ
Ισχυρίστηκα πως το άξιζα

Ισχυρίστηκα πως είχα το πρωτογενές δικαίωμα του ανθρώπου
Να χτίζει πάνω σε νερό
Να χτίζει πάνω σε σύννεφα
Δίχως τις οδηγίες της λύπης 

Κάθε φορά που νυχτώνει κρυώνει η μνήμη
Η θάλασσα μακραινει και τα χέρια αδειάζουν

Φίλησε πριν φύγω
ό,τι κρυφό σου κουβάλησα

Ένας βόγκος η φωνή σου
Κι εσύ το ονόμασες τραγουδι

Τουλάχιστον μ αγαπάς είπα
Κι είναι σκηνή από ξένο έργο