Πού πας;
Περιτειχισμένο το παρόν
κάγκελα στην ψυχή
Κι οι συνοριακές φρουρές
στα βλέφαρα
Ττη στρόφιγγα στα χέρια λένε πως
κρατούμε της υδροφόρας
Μα αμφιβάλλεις πια
Αν έχει έστω μια σταγόνα
Μέχρις εδώ που σε έφτασε ο δρόμος σου
δίψα δεν αποσώθηκε
κρατούμε της υδροφόρας
Μα αμφιβάλλεις πια
Αν έχει έστω μια σταγόνα
Μέχρις εδώ που σε έφτασε ο δρόμος σου
δίψα δεν αποσώθηκε
4 σχόλια:
Καλημέρα Μέριλ μου
Πόσο με άγγιξε...σαν να
ακούω την ψυχή μου!
Σε φιλώ
Κι όλο πληθαίνουν τα αδιέξοδά μας τελευταία και η καρδιά μας και η ψυχή μας είναι έτσι πως τις περιγράφεις. Γεννηθήκαμε σε δύσκολους καιρούς ή ήταν πάντα έτσι;
@ποιω-ελένη
ευχαριστώ Ελένη μου...πολύ με συγκινείς!
καλημέρα!
@Dendrinos Nikos
λίγοι οι καιροί με νηνεμία ...οι περισσότεροι ανεμοδέρνονται!
την καλημέρα μου
Δημοσίευση σχολίου