Zωή

Με της χλεύης το μαχαίρι πού

Πας;

Κανείς δε σε ρώτησε τι κρύβεις

Σενάρια και εικασίες κι ένα φθινόπωρο

Στην πύλη

(αλήθεια και να σε αντέχω

ψέμα και να σε γνωρίζω)

Τι θυμάμαι;

Ούτε το χρώμα της λύπης σου

Κι ας μου την κέρασες

και

Όχι μόνο μια φορά

(Ζωή σε λένε απώλεια και σε λένε

Νοσταλγία)

αδιέξοδο

Πού πας;
Περιτειχισμένο το παρόν
κάγκελα στην ψυχή
Κι οι συνοριακές φρουρές
στα βλέφαρα

Ττη στρόφιγγα στα χέρια λένε πως
κρατούμε της υδροφόρας

Μα αμφιβάλλεις πια
Αν έχει έστω μια σταγόνα

Μέχρις εδώ που σε έφτασε ο δρόμος σου
δίψα δεν αποσώθηκε