μιλημένο

κάθομαι στο περβάζι. ακόμα τοποθετούμαι σ' ένα ανάμεσα και κοιτώ. η θέα μου είναι μια αξεδιάλυτη ρύση. ακόμα θολωμένος ο ορίζοντας. ακόμα αχνισμένη η λέξη. ακροβατεί στην απόσταση. από το όχι ίσαμε το ναι

. πως σε λένε με ρωτώ δεν ξέρω λέω. ακόμα ψάχνω το σωστό όνομα.
 να το ξέρετε.  τρεις νύχτες φοράω στη μέρα μου.
 αχ ....πέστε μου τραγούδια από κείνα τα παλιά ν' αναστηθεί η ψυχή μου..

φωτογραφία Σπύρος Μαρούλης

Ανώφελα

Θα ανταμώσουμε ξανά

-εσύ και γω-

Και θα μαστε δυο ξένοι

Μπορεί να μας γνωρίσουν

Απ’ την αρχή

Και να χαιρετηθούμε ευγενικά

-αν αυτό η περίσταση επιβάλει-

Μα πια το ξέρω

τα μάτια ούτε λεπτό δε

Θα σταθούν

Στο σώμα που κάποτε επόθησαν

(έτσι κι αλλιώς κι αυτό

θα χει χαθεί

Θυσία σ’ ένα χρόνο

Σαρκοβόρο)

Μόνο μια μνήμη κουτσή

Μ’ επιμονή θ’ αναζητά

-νοσταλγικά-

Το τι αγνοώντας

Γνώση ανώφελη

Άλλωστε

Αύγουστος πια

……………………………………………………………………………………

(κι οι μέρες κρίματα θα σέρνουν….)

*από τη συλλογή "Θέρος το Χειμαζόμενον" εκδόσεις Σαιξπηρικόν